Newark

Joepie ik bevind mij momenteel op Amerikaanse bodem, wat verbazingwekkend soepel verliep allemaal vandaag. En natuurlijk heb ik enkel over de vlucht en de reis zelf al genoeg te melden, je maakt heel wat mee als je alleen reist!

Vanochtend rond een uur of half vijf ging het wekkertje al en niet even later stond Joëlla als verassing op de stoep; ze ging me stiekem mee uitzwaaien op Schiphol, super leuk. Ook mijn oom en tante vond ik op Schiphol terug toen wij eenmaal door het ochtend dauw van Velserbroek naar Amsterdam reden; geweldig laatste uitzicht zo over de weilanden! Eenmaal op Schiphol, toen ik bij het inchecken van mijn bagage al een hele ondervraging kreeg wat ik in Amerika ging doen (strikte controles hoor voor en in dit land), was het al gauw tijd om door de douane te gaan. Na nog een kopje koffie was het tijd voor afscheid knuffels en wat traantjes. Ach, de kraan stond de laatste paar dagen toch al volledig open na de emotionele maand juli. Zo heb ik van heel veel lieve mensen (en een konijntje) soms al veel te snel en veel te onverwacht afscheid moeten nemen. In dat opzicht had Amerika nog wel een paar daagjes op zich kunnen wachten om het allemaal beter te verweken. Maar goed, ondanks alles heb ik een onwijs fijne, grappige en zelfs gezellige (en dat in je uppie!) vlucht gehad en liet de douane mij (bijna) glimlachend het land binnen huppelen!

Zo ging het op Schiphol allemaal onwijs rap en zat ik met een uurtje vanaf de Nederlandse douane al op mijn heerlijke plekje bij het raam van vlucht UA778. Echt een onwijs mooi uitzicht gehad op heel Noord-Holland, de Waddeneilanden en Friesland door het mooie, heldere weer! Naast mij kwam al gauw een Amerikaanse vrouw zitten, op reis met haar zus, broer en moeder. Na de lunch kwamen we met elkaar aan de praat. Ze had gezien dat ik Ohio University als residence op mijn customer pass had geschreven en ik vroeg aan haar wat dit voor een maffe salade was (iets met graan en broccoli wat vervolgens naar paprika smaakte ..). Wat bleek, zij komt zelf uit Ohio! Mega toevallig. Ze heeft op Ohio State gezeten in Columbus (wat dus veel goedkoper en minder goed schijnt te zijn dan OU, gnagna) en was twee weken in Europa voor een cruise van Wenen naar Amsterdam. Ze kende OU goed en ze was ook nog eens natuurkunde docent in Lancaster. Zo wist zij mij te vertellen dat de Engineering Department van OU een aantal erg aardige en slimme natuurkunde docenten heeft! Ze vond me een echte engineer toen ze met het toetje (icecream!) het lepeltje niet kon vinden en ik haar wees op de ‘constructie’ van het dekseltje waar het lepeltje uit kwam. Haha. Verder feliciteerde ze mij helemaal toen ik vertelde dat ik er ook voor mijn sport heen ging (2% van de Amerikanen schijnt maar een vol. Beurs te krijgen) en ze zei dat OU een erg vriendelijke en mooie campus heeft. Allemaal heel leuk om te horen, vooral toen ze zei; ‘they’re gonna love your accent, keep that!’ haha. Daarnaast zaten er ook nog eens Brabanders op de stoelen achter mij dus ik voelde mij helemaal thuis in dat vliegtuig, haha. Uiteindelijk dik 3 v/d 8 uur geslapen dus dat vond ik al een hele prestatie van mezelf. Inmiddels schrijf ik mijn blog terwijl de local time hier 4 uur is (voor mijn lichaam al 10 uur, NL tijd) en ik nog dik 3 uur op mijn overstap aan het wachten ben .. Killing. Wat verder ook killing was, waren mijn koffers die ik eenmaal op New York – Newark van de band moest halen en weer opnieuw moest laten inchecken. Gekke security regels. De douane die ik hiervoor overleefd had, viel uiteindelijk heel erg mee. Ze zeiden alleen maar ‘oh, student eh. First time? …. Good luck!’ Nadat ik al mijn vinger afdrukken weer achter gelaten heb op een scanner en ik weer eens gefotografeerd werd. De beveiliging erna viel al helemaal mee. De beveiligingsmannetjes vielen zelfs uit hun rol toen ik zo aan het stuntelen was met twee koffers, een rugtas, een laptop tas en een kussen... Poor girl (de bagage trolleys waren voor die paar 100 meter namelijk $6,- !!).

Het vliegveld hier (Newark) is verder niet heel veel soeps. Het uitzicht vannochtend op NYC maakt het dan wel weer een beetje goed (Empire State Building en Brooklyn Bridge kan ik weer afkruisen), maar de mogelijkheden om jezelf hier zeven uur te moeten vermaken zijn erg beperkt. Zo is er bijvoorbeeld nergens WiFi te krijgen. Wel leuk om met een zogeheten AirTrain á la Hungergames van terminal naar terminal te ‘vliegen’, hihi. Echter had ik weer zo’n giga veiligheidscontrole bij het betreden van mijn terminal verwacht dus ging ik na een frisse neus gehaald te hebben (de eerste gele taxi gespot + de eerste politie alarmen) maar gelijk door naar de gate. Foute keuze. Nu zit ik al zo’n 3 uur opgesloten in een soort vissenkom waar allerlei gates bij elkaar gepropt zitten en ik uit kijk op een soort haven / industrie gebied. Maar niet veel later kwam er een (Nederlands) gezin toevallig naast mij zitten waar ik mee aan de praat raakte. Van dezelfde vlucht vanuit Amsterdam, zij alleen onderweg naar Florida en ik naar Ohio. Toch nog zeker 1,5 uur met Julia (de oudste dochter) gepraat en rondgelopen (/gezwommen) in onze vissenkom. Zij zijn nu al een klein uurtje onderweg naar Jacksonville en ik ga zo heerlijk genieten van mijn serie die Suus bijna volledig op USB tijdens mijn afscheidsborrel aan mij gegeven had. Deze borrel was tevens onwijs gezellig geworden, ondanks mijn tranenkraan van die week! Blijft mooi om te zien hoeveel lieve mensen ik om mij heen heb. Zeker toen mijn moeder mij twee weken terug, net na mijn eerste blog, had verrast met een surprise party. Bijna de hele familie compleet in de huiskamer + wat goede vrienden en vriendinnen! Ook toen heb ik een traantje gelaten  Huilebalk, gheghe. Helemaal niks voor mij eigenlijk al die tranen, maar het was ook allemaal niet niks met die verhuizing van het leukste studentenhuis in Eindhoven terug naar huis tijdens je laatste tentamenweek en ga zo maar even door hihi. Following your dreams can be very tough and scary, but at the end it is all worth it! Ik ben heel benieuwd naar de campus morgen!

To be continued …