Opgeven is geen optie
Door: Illona Hartman
Blijf op de hoogte en volg Illona
08 Juli 2017 | Verenigde Staten, Chicago
(Bekijk mijn website voor het orginele bericht inclusief adembenemende foto's: http://illonahartman.weebly.com/home/lifestyle-16 )
Inmiddels is het “Spring” semester afgelopen en schrijf ik deze introductie vanaf het vliegveld in Chicago (naja de datum op mijn computerscherm zegt op moment van schrijven alweer 28 juni en ben ik nu onderweg naar Joëlla in Londen haha). Zomervakantie, woehoe. Ik denk dat ik hier de komende twee jaar tijdens het afsluiten van mijn bachelor wel aan kan wennen hoor: drie tot vier maanden zomervakantie. De fitnesstesten voor hockey en de tentamenweek afgelopen maand waren even doorbijten, maar nu ben ik weer onderweg naar een relaxte vakantie thuis in Nederland. Alhoewel, relaxt? Ik heb zojuist mijn “FH summer workout package” per email ontvangen en ik begin volgende week weer met mijn ‘zomerbaantje’ bij van Rossum in Amsterdam. Dit doet mij denken aan mijn net vastgestelde “Summer goals”, maar heb ik de “Spring goals” wel zo goed behaald zoals ik zelf wilde?
XXX read more
"You haven't failed until you stop trying" - Jon Gordon
… Laten we maar beginnen met mijn blogdoelstellingen zoals beschreven in mijn vorige blog: ik wilde voor mijn vertrek nog een blog online zetten over het tweede gedeelte van het semester. Hmm … half gehaald denk ik zo? In ieder geval is mijn introductie nog geschreven in Amerika, haha. Telt dit nog?
Verder heb ik mijn “Academic goal” gehaald, namelijk een GPA van 3.7 wat hoger is dan de verwachte 3.5. Deze 3.5 staat gelijk aan cum laude in Nederlandse cijfers, alhoewel ik de Amerikaanse tentamens nog steeds wat makkelijker vind dan die aan de TUe. Daarnaast zal ik het maar niet over mijn fitness testen hebben – de VO2 test was als enige rond mijn standaard - maar ik heb daarentegen wel al mijn PR voor kracht gehaald, zelfs de “bench press” ging een stuk gemakkelijker dan vorig jaar! Overigens zit fitness volgensmij tussen de oren, wat ons naar mijn zomer doelen brengt. Afgelopen maandag liep ik namelijk met Millie mee voor haar “track & field” training: 4-5 mijl ‘herstel training’. Na 20 minuten keek ik op mijn Fitbit en we zaten al over de 5km! Ik besloot om te keren en de 5km terug op hetzelfde tempo te lopen wat resulteerde in een PR op de 10km: 44:34 minuten! (mijn vorige lag rond de 47:30). Helaas bleek mijn Fitbit achteraf gezien de afstand op mijn staplengte bepaald te hebben in plaats van op mijn Iphone’s GPS. Dus nog geen PR maar wel een grote dosis motivatie voor mijn komende 5-10km hardloopwedstrijden in juni en juli! Meer hierover in mijn volgende blog waarbij ik het zal hebben over de zomer (=maand mei & juni) in Ohio en Nederland. Nu eerst terug naar het einde van het afgelopen semester op Ohio University, te beginnend met het woord van de maand april:
Lethargic – Slaperig / Loom
Mijn teamgenoot gebruikte dit woord na één van onze trainingen en ze moest lachen toen ze mijn gezicht zag. Ik had geen idee wat dit woord betekende, haha. Inmiddels is “lethargic” onderdeel van mijn woordenschat en is het nu tijd voor de wist je datjes van de afgelopen twee (nja inmiddels drie) maanden. Daarna zal ik ‘kort’ wat vertellen over Chi Epsilon, Tau Beta Pi, Engineering Ambassadors en natuurlijk het hoogtepunt van afgelopen half jaar: mijn eerste 20 uur durende “roadtrip” naar Miami, Florida!
Wist je dat… (beste 20)
1) …Lisanne en haar vriend, schoolvrienden van de huidige OU Nederlander Luke, vlak na de voorjaarsvakantie naar Ohio University kwamen. Lisan komt hier vanaf augustus hetzelfde master programma volgen als Luke dus ik had haar een rondleiding over de campus gegeven.
2) …De haven in Miami op een buitenshuis vliegveld lijkt: super groot en er waren overal “security checks” zoals ik die altijd tijdens mijn reizen naar Amerika tegenkom.
3) …Starships en de Venga Boys weer populair waren in ons huis in Miami. Mijn Amerikaanse vrienden vonden de Nederlandse boom boom boom van de Venga Boys helemaal geweldig. Hopelijk denken ze niet dat alle ‘Nederlandse muziek’ zo klinkt ..
4) …In plaats van musjes en duifjes de bomen in Miami “casually” bewoond worden door kleurrijke papegaaien.
5) …Ik tevens ook vriendjes werd met twee leguanen op Miami Beach.
6) …Ze op Miami Beach verschillende vlaggen hebben zoals wij dat in Nederland ook kennen. Zo hing de paarse en rode vlag dagelijks te wapperen – alhoewel ik geen idee had wat de betekenis was haha.
7) …Ik naar mijn eerste MBA basketbal wedstrijd was geweest; namelijk die van de Miami Heats. Wat ‘n enorm stadion! Verrassend genoeg was de entertainment tijdens de time outs van hetzelfde niveau als dat op Ohio University?!
8) …Ik in Miami achtervolgd werd door Amsterdam. Zo hadden we een schilderij van de Amsterdamse grachten in ons huis en kwam ik het wapen van Amsterdam tegen op een graffiti muur in Wynwood.
9) …Ze in Florida een “fire weather forecast” hebben wat de luchtvochtigheid aangeeft en daarbij de verwachte droogte wat natuurlijk kan zorgen voor bosbranden wanneer de temperatuur stijgt en de wind aanhoudt.
10) …Er net als in Mallorca en Blanes overal proppers op Miami Beach liepen om ons de clubs in te krijgen.
11) …De meiden die bevriend waren met Tommy etc hun autosleutel in Miami kwijt waren geraakt. Dat was een lange reis terug naar Ohio ..
12) …Ik tijdens mijn eerste roadtrip vier nieuwe staten – vanuit de auto – heb gezien! Waaronder natuurlijk Florida maar ook Georgia, South-Carolina en North-Carolina. De palmbomen in Florida en de bergen in West-Virginia zijn nog steeds mijn favoriet!
13) ...Het in Florida dagelijks 27 graden was terwijl het in Ohio sneeuwde en het 6 graden vroor.
14) …We naast de papegaaien en leguanen nog een handvol aan andere tropische dieren hebben gespot: vogels met zo’n grote gele snavel, salamanders, een inktvis, een meter grote stingray langs de kust, veel vissen, een “sea cocumber”, hagedissen en natuurlijk eekhoorns.
15) …Bud Light het favoriete bier is van de Amerikanen, vergelijkbaar met ons waterige Bavaria bier.
16) …Ze in Amerika iemand een “guinea pig” (= cavia) noemen wanneer ze het hebben over het spelen van proefkonijn.
17) …De ambulance in Amerika niet op de "shoulders" (=spitsstrook) rijdt maar gewoon op de snelweg en auto's moeten maar aan de kant zien te gaan.
18) …Er in Amerika wordt gesproken over “iron pushing” wanneer ze aan krachttraining doen.
19) …Bij 18 graden celcius de ‘hangmatten ziekte’ zich over de campus verspreid. Overal vind je hangmatten aan een boom vastgemaakt, vooral tijdens de tentamenweek verrassend genoeg ..
20) …De uitdrukking “paying or going Dutch” in Amerika veel meer is doorgevoerd dan in NL met aparte rekeningen. Voor het opnemen van de bestelling vraagt degene die je bedient namelijk al of het samen kan of liever apart.
My Life in Pictures
(zie mijn official website: http://illonahartman.weebly.com/home/lifestyle-16)
Aangezien ik – naast schrijven – zo gek ben op foto’s en het maken van foto’s, besloot ik dit nieuwe topic in mijn blog te introduceren. Ik heb nog geen idee of ik dit elke maand wil doen aangezien mijn blog al aardig lang is – yep nog steeds – en ik al veel foto’s op Instagram en Facebook plaats, maar het is het proberen waard. Het thema voor deze keer is de inauguratie van Theta Tau en de award show voor de Catspys. Mijn date van die avond aka studiegenootje Caden, is in pak ook op de foto’s terug te vinden. Hieronder in de diavoorstelling zijn de foto’s van deze bijzondere en gezellige dag zichtbaar:
“One of my fraternity brothers, Jish, was disappointed I did not post any French Toast pictures so far. I will hereby confess my French Toast addiction, haha.” Het is namelijk een “running joke” in de vereniging of ik wel Nederlands ben en niet Frans in verband met mijn liefde voor “French toasts” en “French fries”. Ik heb zo’n vermoeden dat mijn nickname hier mee te maken gaat hebben .. Deze krijgen we officieel na de zomervakantie. Mijn eerste ontbijtje in Florida waren dan ook de beruchte wentelteefjes :)
Tevens is de Catspys ook gedeeltelijk gefilmd wat hieronder terug te zien is. Heb je mij al gespot in mijn witte ‘jumpsuit’?
https://www.youtube.com/watch?v=ho8yLcqFMp0
Honor Societies Chi Epsilon & Tau Beta Pi
Ik kan stiekem heel kort zijn over deze en de volgende paragraaf aangezien het eigenlijk pas volgend semester begint. Ik kan jullie natuurlijk wel vertellen wat een “Honor Society” inhoudt en hoe je wordt geselecteerd.
Zoals de naam al zegt is het een eer als je voor dit soort kleinschalige landelijke organisaties wordt gevraagd. Chi Epsilon (XE) is voor alle civiele techniek studenten en Tau Beta Pi (TBP) is voor alle techniek opleidingen. Ik heb mij weten te vertellen dat deze verenigingen voornamelijk zijn bedacht om te ‘netwerken’ wat tevens ook een plus is op je CV en Linked In pagina. Je krijgt namelijk pas een uitnodiging als je boven een bepaald cijfergemiddelde uitkomt en aan persoonlijkheidseisen voldoet, wat bij TBP natuurlijk lastiger is dan bij XE. Een soort groepje met allemaal nerds dus, hihi. Zo zitten vrienden van mij van andere organisaties en Theta Tau ook bij deze groeperingen waaronder Caden en mijn fraternity mentor Bert.
Voor TBP moest je bij de beste 20% van de juniors en seniors zitten en bij XE was dat 30%. Verder kozen de docenten uiteindelijk de 12 studenten uit die zij het meest geschikt vonden voor het opzetten van XE. XE is namelijk al een jaar of vijf non-actief geweest dus zijn wij gevraagd om het weer nieuw leven in te blazen. Aangezien 6 van die 12 studenten dit jaar hun diploma hebben behaald, moeten we dit met zijn zessen gaan opstarten en zitten wij dus direct in het bestuur. Super spannend en best wel gaaf dat de docenten zo’n vertrouwen in mij en mijn bestuursgenootjes (links op de groepsfoto) hebben!
Tijdens de inauguratie van beide societies werd ik samen met de andere ‘groentjes’ in een donkere kamer gezet waarbij er heel veel informatie over de vereniging zelf werd verteld. Niks is natuurlijk blijven hangen, zeker niet na al die wekelijkse feitjes van theta tau haha. Voor TBP hadden we na het hebben van een sollicitatie gesprek ook de opdracht gekregen de beruchte “bent” op te boenen. Deze is gemaakt van koper en staat nu weer te pronken voor onze faculteit. Ook kregen we wat mooie ‘souvenirs’ mee zoals een certificaat en gouden speldjes met initialen. Verder werden we voor XE ook geblinddoekt de faculteit doorgeleid, precies voor de collegezaal waar mijn beroeps fraternity een meeting (= “chapter”) had. Ik werd wel eventjes uitgelachen toen zij zagen dat de docenten ons geblinddoekt hadden… Gelukkig maakten de docenten het later weer goed door een uitgebreid diner te geven bij hen thuis! En groots dat mijn docenten wonen .. Ik ben benieuwd wat ze komend semester voor ons in petto hebben!
Engineering Ambassador
Helaas kan ik over dit hoofdstuk van mijn Amerika verhaal helemaal kort zijn. Mijn ‘dienstverband’ begint namelijk pas wanneer het semester 28 augustus begint. Wel hebben we al één meeting gehad met alle oude en nieuwe ambassadeurs en hebben we samen een bbq gehad ter ere van de seniors die geslaagd waren.
Dit hoofdstuk is verder heel plotseling gestart, vooral omdat ik hier nog nooit van gehoord had. Zo kreeg ik op een blauwe maandagochtend een email dat ik uit een x aantal anderen gekozen was om op gesprek te komen. Ik had er eerlijk gezegd niet veel oog naar aangezien ik in die tijd heel druk bezig was met beter worden (buikgriep), hockey, de Theta Tau ontgroening en het doorkomen van de selectieronden voor XE en TBP. Toen ik niet op de email had gereageerd kwam mijn “pledge mom” Quintin naar mij toe om te zeggen dat hij al twee jaar als ambassadeur had gewerkt en graag wilde dat ik op sollicitatiegesprek kwam. Na ons verplichte interview voor de fraternity, waarbij wij het grotendeels hadden over eekhoorns, zijn toekomstige ‘nobelprijzen’ en natuurlijk “ambassadors”, heeft hij mij overgehaald te solliciteren. Van het één kwam het ander en uiteindelijk ben ik dus samen met twee andere civiele techneuten geselecteerd om mijn vakgebied van de universiteit te vertegenwoordigen! Heel veel zin om met de andere ambassadeurs nieuwe studenten rond te leiden, voor te lichten en zelf voorgelicht te worden door Amerikaanse grootheden en alumni tijdens formele gelegenheden als etentjes.
Roadtrip to Miami
Afgelopen maart was het dan ein-de-lijk tijd voor mijn eerste echte Amerikaanse “Springbreak”.
Deze vond plaats op het enige echte South Beach in Miami! Ik ging samen met een van mijn betere vriendinnetjes op de universiteit. Zo kennen Sonia en ik elkaar inmiddels al bijna twee jaar nadat we tijdens mijn eerste jaar tegenover elkaar in de dorms hebben gewoond. Ik sliep toen nog met Vanessa op de kamer en Sonia sliep in een "single bedroom" dus had heel luxe haar kamer voor zichzelf.
Op de zaterdagochtend van de voorjaarsvakantie reden wij vanuit Columbus met haar vrienden in 1 keer door naar Florida. Hieronder op onze mooie familie foto - haha gekke gezichten kregen wij wel op het strand - zie je Joshua (vriendje Sonia), Mark, Dan, Nick, Emily, Rachel, Sonia en ik. In het huis zaten we ook nog met vrienden van Josh: Forrest, Jeroen, JT en Tommy die op hun beurt de laatste twee nachten ook nog vier vrienden hadden uitgenodigd. Gezelligheid, haha. Hoe meer zielen hoe meer vreugd luidt het gezegde toch?! Dat was het zeker in een huis bedoeld voor 12 personen met 2 badkamers haha.
Zoals in mijn wist je datjes te lezen was reden we tijdens deze trip door wel 7 verschillende staten! Helaas reden we grotendeels 's nachts waardoor ik niet veel van de steden heb gezien, maar de zonsondergang in de bergen van West-Virginia en zonsopgang in het paradijselijke Florida waren een waar 'wauw' momentje.
Op zondagochtend kwamen we na 20 uur rijden aan in het adembenemende Miami. We werden al direct overdonderd door de miljonair achtige auto’s, wolkenkrabbers en villas. Toen we eenmaal na een stevig ontbijt en een strandwandeling bij ons “airbnb” huis aan kwamen, werd dat luxe uiterlijk van Miami vervangen door een soort gevoel van een achterstandswijk… Zo hadden onze buren namelijk allemaal tralies voor hun ramen en de tuinen stonden er wat achterstallig bij. Ik had nog wel het enthousiaste idee elke ochtend vroeg te gaan hardlopen wat ik na het zien van de buurt maar snel uit mijn hoofd had gezet. Gelukkig kon ik deze loopjes mooi inhalen op het strand: adembenemend zoals hieronder meer van te zien is.
Uiteindelijk viel het allemaal wel mee met het ghetto achtige gevoel - ik leef nog en al mijn meegenomen bezittingen ook! - maar er zat wel duidelijk een groot verschil tussen Miami zelf en Miami Beach. Wij zaten aan de achterkant van Miami waardoor het nog 20 minuten rijden was naar het strand. Onderstaande foto's van gebouwen zijn voornamelijk genomen tijdens mijn hardlooprondjes of loop rondjes met de groep.
De architectuur in Miami Beach was ook een wereld van verschil in vergelijking met die van Miami. Downtown Miami had heel veel weg van de typische industriële Amerikaanse steden met veel beton, chaotisch verkeer, weinig kleur en een heel duidelijk “grid” met genummerde straten. In Miami Beach leek het wel hoe gekker hoe beter. De zogenoemde Art Deco architectuur is afkomstig uit de jaren ‘20 en ‘30 van de vorige eeuw. Meer hierover in een toekomstige Architectuur en Engineering blog waarbij ik verschillende Amerikaanse steden met elkaar zal gaan vergelijken.
Ondanks dat Miami veel weg had van weer de zoveelste Amerikaanse industriestad had het ook een hele kleurrijke en artistieke wijk: “Wynwood”. Deze wijk bestond uit honderd tot duizenden graffiti kunsten van bekende straatartiesten. Er waren veel spottekeningen, maar ook zeker zeer realistische beelden waarvan ik hieronder een paar hoogtepunten zal laten zien:
De wijk zat verder vol met antiekwinkeltjes, kunst en kleinere designer shops. Zeker een aanrader, ook voor de wat minder kunstzinnige typetjes onder ons. We kwamen zelfs een graffitiwerk van het wapen van Amsterdam op de muren tegen zoals hierboven in de ‘wist je datjes’ te lezen en te zien was!
De stranden van Miami (South Beach, Middle Beach en North Beach) hadden ook duidelijk twee kanten. South Beach staat namelijk bekend om de feestgangers, vooral tijdens de beruchte “Springbreak”. Een beetje het ‘Bloemendaal aan Zee’ van Miami, maar dan vinden de feestjes plaats op het strand in plaats van in een beachclub. Daarentegen zijn Middle Beach en North Beach heel rustig en vieren veel families en stelletjes hier hun vakantiedagen. Ik heb uiteindelijk op beide stranden gezeten met de groep en het gebied verkend op de voet natuurlijk wat trouwens echt geweldig is: hardlopen in bikini op een wit strand en aqua blauwe zee én lucht. Misschien moet ik maar eens overwegen naar Florida te verhuizen … haha.
De bovenstaande foto’s van de rustige stranden staan duidelijk in contrast met het drukke en (‘s avonds) bruisende strand in het Zuiden hieronder. Het bizarre is ook dat je net als het Nederlandse Scheveningen zo van de ‘wolkenkrabbers’ het strand en de pier oploopt. Het is in Miami alleen ietsiepietsie luxer, groter én duurder, haha. Leuk trouwens he, die strandtentjes. Heel iconisch en het voelde bijna alsof ik in een Baywatch filmset zonder rode badpakken rondliep haha.
Naast het zonnen/hardlopen op het strand, het uitgaan, het lekkere eten en het culturele uitstapje naar Wynwood was het ook tijd voor een ander belangrijk onderdeel van de Amerikaanse cultuur. Ik heb het hier natuurlijk over de sportcultuur en dan met name het basketbal. Die week hadden de “Miami Heats” namelijk een oefenwedstrijd tegen de “Hornets”. Het was ook gelijk mijn eerste MBA wedstrijd! Een primeur dus en hoe. De Heats wonnen uiteindelijk in de laatste paar seconden dus het bleef lang spannend met interessant ‘vuur’ spektakel.
De één laatste dag hebben we de groepsfoto’s gemaakt en zijn sommige vakantiegangers tot zonsopgang opgebleven om de zon in de Floridiaanse zee te zien opkomen. De foto’s waren uiteindelijk ook heel mooi om te zien, haha. Uiteindelijk zijn we de allerlaatste dag nog naar de zogenaamde ‘Miami Keys’ geweest. Wie ooit eens naar het Zuiden van Florida is geweest, is vast bekend met de “Florida Keys”. Dit is een groep eilanden in het zuiden van de staat. Deze zijn verbonden met een mijlen lange brug en schijnen het ultieme vakantieparadijs te zijn. De eilandjes die wij in Miami opzochten staan dus bekend als een evenbeeld van dit paradijs en het maakt duidelijk zijn naam waar:
Op dit eiland hadden wij ook gezelschap van een stel hagedissen die de meest gekke geluiden naar elkaar maakten. Ook vond Sonia zelfs een ‘zeekomkommer’ in het helderblauwe water! Het was inderdaad net een soort komkommer wat telkens van grootte veranderde en zo zacht - ja we hebben het geaaid haha - was als die rubberen, glibberige stuiterballen van vroeger met zeep erin. Meer foto's van o.a. Miami zullen de komende week op mijn Facebook en Instagram verschijnen om lekker in de zomerse sferen te komen en de vakantie goed in te luiden!
Hiermee komen we ‘alweer’ aan het einde van een blog die eerst zo goed op weg was om kort te blijven, haha. Dit zal vanzelf wel met de tijd komen als ik maandelijks ga schrijven aangezien ik denk dat ik inmiddels mijn motivatie daarvoor - en het strikt bijhouden van social media in het algemeen - gevonden heb. Wat deze motivatie precies is? Dat kun je lezen in de blog van juli, nog even een maandje (of twee ..) wachten dus haha. Tipje van de sluier: het heeft inderdaad met mijn tweede Instagram acount (@wheretwoworldscollide) te maken.
"Life is always going to knock you down. The important thing is you got to get back up" - Jon Gordon
In het motto van Jon Gordon zou ik graag jullie harde mening op de ‘kortere’ / nieuwe layout van mijn blog willen horen. Wat vinden jullie ervan? Zijn de kortere paragrafen en wist je datjes fijner lezen? And what about the ‘life in pictures’, yay or nay? Je kunt het hieronder in de “comments” laten weten of natuurlijk via een persoonlijk berichtje.
De volgende keer gaan we het hebben over mijn zomervakantie in Ohio (wauw wat leef ik in een mooi natuurrijke staat!), Nederland én Engeland!
Tot snel! (:
Liefs, Illona.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley