‘Sûrprises en surpríses’
Door: Illona Hartman
Blijf op de hoogte en volg Illona
28 December 2016 | Canada, Oakville
leestijd: 25-30 minuten
(Origineel inclusief afbeeldingen: www.illonahartman.weebly.com)
‘’Your degree is not for you. It is for those who are hurting.’’ – Stefan Vandenkooy
Surprise, surprise, het ziet er naar uit dat deze blog aardig lang gaat worden door al het leuke en bijzondere wat ik afgelopen anderhalve maand mee heb mogen maken. Zo had ik namelijk eerst het plan tijdens of na Canada al te schrijven over o.a. Halloween en mijn verrassing tripje (sûrprise) naar huis, zodat ik nu over Canada en de Amerikaanse manier van lootjes trekken (surpríses) kon babbelen. Helaas eiste het schoolwerk en de afgelopen tentamenweek zijn tol, waardoor ik het nu maar even in één lang bericht combineer.
Mijn eigen verrassingsplan om tijdens Sintmaarten met een lampion voor de deur van mijn ouders te staan was goed gelukt. Mijn ouders hadden geen enkel idee dat ik voor mijn vaders 60e verjaardag (en mijn eigen 22e verjaardag) een weekje in het geheim over kwam vliegen. De eerste paar dagen zat ik ondergedoken bij de familie Does die mij heel lief van Schiphol hadden opgehaald en voor mij hadden gezorgd voordat ik samen met mijn vriendinnetje Julia op 11 november mijn ouders ging verrassen. Ik had een fotoalbum in elkaar gezet voor mijn vader met zestig familiefoto’s in het mom van ‘‘60 years in 60 pictures’’. Voorin het album had ik foto’s van mijn reis van Ohio naar Nederland gestopt als hint voor mijn ouders toen Julia die avond het fotoalbum bij ze langs kwam brengen. Terwijl zij binnen bij mijn ouders zat, klaar met de camera, sloop ik zachtjes het huis in met mijn mooie lampion met zestig erop: tranen vloeiden, voornamelijk omdat de hint niet over was gekomen, haha. Al mijn vrienden wisten overigens van mijn komst af, behalve mijn ouders en familie, wat leuke gezichten gaf tijdens het feest van mijn vader die zaterdagavond.
Een andere ‘leuke’ verrassing deze kerstvakantie vond plaats op Schiphol. Ik vond mijn koffer namelijk terug beplakt met een hele rol security tape van het Amerikaanse beveiligingssysteem. Oeps. Eenmaal thuis bleek de Colombiaanse koffie van mijn oud kamergenootje de boosdoener te zijn, die overigens opengemaakt door mijn hele koffer verspreid was. Gelukkig houd ik van (de geur van) koffie, maar op zich hoeft mijn kleding er niet naar te ruiken, haha. De koffer kan helaas naar de schroothoop aangezien de sloten helemaal opengebroken zijn, maar, het grootste gedeelte van de koffie is desondanks heel in Nederland aangekomen. Smaakte prima overigens!
Tenslotte als kers op de verrassingstaart stond mijn beste vriendinnetje, die momenteel voor een jaar werkzaam is als au pair in Engeland, afgelopen woensdagavond als verrassing voor mijn neus. Ze zou in Engeland blijven om de ‘traditionele kerst’ daar mee te maken, maar in plaats daarvan had ze in het geheim een vliegticket naar huis geboekt om hier gezellig de feestdagen door te brengen.
Nu we het toch over taart hebben waarbij mijn buik inmiddels aan het knorren is (door de ruimte overhouden voor de grote kerstmaaltijd natuurlijk), komen we aan bij het woord van de maand november en december:
Devour – ‘‘verslinden’’
In Amerika gebruikte mijn vriendinnetje Sonia dit woord meerdere malen in de ‘‘Dining Hall’’ wanneer ze heel veel trek had en zo drie borden vol eten kon verslinden. Normaal gesproken zou je dit woord in de dierenwereld gebruiken volgens Sonia, dus het is bedoelt als een soort woordgrapje.
Tevens zou een Illona blog geen Illona blog zijn als er geen ‘‘wist je datjes zijn’’, hieronder een korte samenvatting van de afgelopen twee maanden:
WIST JE DAT
•Ik mijn eerste verjaardagscadeautje begin november al van Joëlla binnen kreeg, helemaal vanuit Engeland.
•Ik inmiddels een fan ben geworden van Arabisch eten wat mijn vriendinnetje Zainab uit Oman vaak voor mij heeft klaar gemaakt.
•Mijn kamergenootje Britt een ‘‘Sour Patch’’ (= mierzoet / zuur snoep a la Nederlandse zurenmatten) verslaving heeft. Ze heeft altijd wel een pak in haar tas haha, vooral na haar verjaardag toen ze van al onze teamgenoten een hele verzameling kreeg.
•Sjoerd ze tevens ook erg lekker vindt toen ik een pakje mee naar huis nam in november, haha.
•Ze tegenwoordig in Amerika een skateboard variant hebben op de beruchte ‘‘hoverboard’’, namelijk een skateboard met een motortje erin verwerkt wat nog belachelijk hard gaat.
•Ik laatst geïnterviewd werd door een jongen van het Cross Country team omdat hij van zijn docent de opdracht had gehad om met een internationale student een gesprek over cultuurverschillen en tradities aan te gaan.
•In Boston de ‘‘subway’’ gewoon een ondergrondse buslijn is i.p.v. een metro.
•Deze bus verplicht moet stoppen wanneer het gebied van het vliegveld in het verschiet komt om te kunnen omschakelen naar Diesel, geen idee waarom.
•De bevolkingsgrootte in Canada vaak onderaan het bord van de gemeente aangeduid wordt, zichtbaar wanneer je het gebied in rijdt, wat overigens niet erg accuraat kan zijn natuurlijk.
•De chocolade ‘‘Kindersurprise’’ eieren illegaal zijn in Amerika, omdat ze verstikkingsgevaar bij kinderen zouden veroorzaken. Je kan hier dus voor worden opgepakt wanneer je het in je koffer hebt zitten.
•Sommige Amerikanen niet meer analoog de tijd kunnen aflezen van een klok maar enkel digitaal.
•Amerikaanse horloges dus ook vaak digitaal zijn, zoals mijn nieuwe gadget: de Fitbit.
•Deze Fitbit ideaal is om mee te sporten aangezien het van alles bijhoudt tijdens mijn workouts zoals mijn hartslag, afstand en gezette stappen.
•Het in Amerika normaal is om je eigen fles alcohol naar een restaurant mee te nemen waaruit de bediening vervolgens je glas bijschenkt tijdens de hoofdmaaltijd.
•Elke staat in de Verenigde Staten zijn eigen ‘‘Quarter Dollar’’ heeft net als de landen in de EU zijn eigen Euro munt hebben. FOTO MUNTEN
•Ik per ongeluk een keer een Amerikaanse Quarter Dollar in Canada heb uitgegeven in plaats van de Canadese dollar…
•…Ze in Canada zwarte eekhoorns hebben!
•Als ze in Canada een tentamen maken ze de zin ‘‘write an exam’’ gebruiken, terwijl er in Amerika ‘‘make an exam’’ gezegd wordt. Write an exam zou in Amerika dus door de docent zelf gezegd worden wanneer hij een tentamen voor zijn studenten aan het verzinnen ofwel schrijven is.
•Er laatst een ‘‘shooting’’ op de andere grote universiteit in Ohio plaatsvond (OSU) waarbij iemand de ingenieurs faculteit opreed en vervolgens met een hakbijl tekeer ging… Gelukkig was er niemand omgekomen, behalve de ‘‘shooter’’ zelf.
•Ik laatst in Ohio ergens naartoe moest fietsen en mij daarbij ineens realiseerde dat het uitsteken van je hand om een richting aan te geven niet gebruikelijk is.
•Ik door mijn ‘‘Public Speaking’’ docent als één van de weinige van de klas gevraagd ben om dit voorjaar mee te doen aan een speaking competitie, dat terwijl mijn Engels helemaal niet zo geweldig is!
•Mensen in Amerika elkaar hier niet aankijken tijdens het proosten.
•Er geen Kerstmis én geen Oud & Nieuw wordt gevierd in Oman i.v.m. het islamitische geloof.
•Het echter wel in Dubai gevierd wordt, omdat het zo’n grote multiculturele wereldstad is geworden.
•Kerstmis in Japan ook wordt overgeslagen, maar het nieuwe jaar wel ingeluid wordt.
•Verse avocado smoothies echt geweldig zijn, bedankt voor het grote avocado boek Joël!
•De post in Amerika en Canada niet bij de deur wordt afgeleverd maar aan het begin van het tuinpad of op een gemeenschappelijke brievenbus plek (?) in de buurt waar je zelf je post uit de brievenbus moet halen. Luie postbodes?
•Ze in Amerika met kerst aan Secret Santa doen, een soort van lootjes trekken zoals wij dat (vaak) voor Sinterklaas doen.
•Mijn teamgenootjes Britt en Millie van het Sinterklaasfeest af wisten en mij onverwachts een fijne pakjesavond wensten.
•Er in Amerika met kerst ook aan een soort dobbelspel maar dan anders gedaan wordt: White Elephant.
•Las Vegas blijkbaar in Nevada ligt i.p.v. in Californië wat ik altijd dacht.
•Uggs in Australië schijnbaar alleen binnenshuis gedragen worden als sloffen, het wordt daar natuurlijk ook nooit echt koud tijdens de winter om het buitenshuis te dragen. Wel lekker warme voetjes, haha.
•Ik me inmiddels zwaar begin af te vragen wie het in Amerika, Europa en de rest van de wereld dan heeft bedacht om de beruchte Uggs buitenshuis te dragen…
•Britt laatst voor het eerst in haar Australische leventje sneeuwvlokken zag, haha. Cute!
•Ik na drie maanden herstel (hersenschudding) eindelijk weer zelfstandig mag sporten en hockeyen sinds begin december! Geweldig om weer spierpijn te hebben, haha.
•Last but not least: Ohio University heeft voor de komende vier jaar een nieuw sponsorcontract getekend met niks minder dan Adidas! Ik kijk nu al uit naar komend seizoen en ‘‘Christmas in Summer’’, hihi.
Halloween
Voordat ik voor een weekje naar Nederland kwam, was het groots feest in mijn studentendorp Athens. Het was namelijk Halloween, één van de redenen waardoor Ohio University vaak van buitenaf met ‘‘Partyschool number one’’ wordt geassocieerd. Halloween (31 oktober) viel dit jaar op zaterdagavond dus het was dubbel feest, letterlijk en figuurlijk omdat we die dag 6-0 verloren hadden van de grootste rivaal in de MAC: Miami University. Dit betekende dat we uitgeschakeld waren en geen plek bemachtigd hadden in het eindtoernooi wat het volgende weekend plaatsvond, zoals besproken in mijn vorige blog. Extra balen omdat ik die week eindelijk weer een heel stuk beter voelde van de hersenschudding. Die maandag na Halloween kreeg ik bijvoorbeeld ook weer van de dokter het startsein om samen met mijn ‘‘Athletic Trainer’’ langzaamaan te beginnen met conditie- en krachttraining. Dit zou dus betekenen dat ik waarschijnlijk het toernooi weer had mogen hockeyen als we de ‘‘5 day Return to Play’’ protocol versneld hadden mogen doen. Maar goed, nu ben ik gelukkig, naar mijn mening, écht volledig hersteld van de hersenschudding en heb ik de afgelopen weken weer wedstrijden in de zaal mee mogen hockeyen met mijn oude club in Nederland!
Anyway, we hadden het over Halloween. Gekkenhuis. Het is een beetje te vergelijken met een mix van Koningsdag en Carnaval in Nederland. Iedereen is als een gek of een bekend figuur verkleed en viert midden op straat feest, dan wel zonder een glas alcohol in de hand aangezien ze daar in Amerika heel wat strenger zijn op publiekelijk (en minderjarig) alcoholgebruik. Tevens was het alsnog een hele beleving om door de grote straten van het universiteitsdorp te lopen, zoals Court Street en Mill Street, waarbij iedereens creatieve kostuum en dronkenschap beschouwd kon worden. Eén ding is zeker, de Amerikanen halen letterlijk alles uit de kast voor het perfecte kostuum wat hieronder te zien is:
Ja jullie zien het goed, ik ben verkleed als één van die gekke blauwe mannetjes: Avatars. Uiteindelijk waren we met vijf teamgenootjes de ‘‘Avatar tribe’’ begonnen, wie overigens degene zijn met wie ik het best uit het team opschiet. Het leuke was nog dat we uiteindelijk maar vijf dollar per persoon kwijt waren aan deze outfit (Hallelujah Walmart) en mensen ons op straat nog herkende als ons personage ook! Het had me namelijk niet verbaasd als ze ons als gemanipuleerde smurfen of iets hadden aangezien, haha.
Naast de feestgekte van Halloween vond natuurlijk ook nog de traditionele ‘‘Trick or Treat’’ plaats. Dit hadden ze verplaatst naar maandag zodat de kinderen niet per ongeluk in het feestgedrang opgenomen zouden worden aangezien de studenten tijdens zo’n feestdag als Halloween vaak ’s ochtends vroeg al beginnen met (in)drinken… Mijn kamergenootje Britt en teamgenootje Baker mochten uiteindelijk met één van mijn coach zijn zonen meelopen omdat Britt een keer Trick or Treat mee wilde maken. Op diezelfde Court Street (waar alle kroegen zich bevinden) kon je maandagmiddag als kind (of als gekke Australische studente dus, haha) zijnde verkleed snoepjes ophalen bij alle restaurants en kroegen, super schattig. Meer wil ik eigenlijk niet over Halloween kwijt, voornamelijk omdat ik het idee heb rond Nieuwjaar een Engelse blog te posten over de verschillende Amerikaanse/Nederlandse feestdagen en de verschillen in feestdagen onderling!
Verkiezingen, Nederland en Boston
Toen ik na het plotseling beëindigen van mijn hockeyseizoen besloten had in november naar Nederland te komen, was het verkiezingsspelletje in Amerika in zijn volle glorie bezig. Aangezien ik precies op het moment van de verkiezingsuitslag naar Nederland kwam (lekker gepland Illona), kreeg ik van veel vrienden en familie hier de vraag hoe ik de verkiezingsuitslag meegemaakt had. Die vraag had ik dus snel beantwoord: geen idee. De nacht dat de verkiezingsuitslag bekend gemaakt werd, ging mijn wekker namelijk al om half vijf ’s nachts om een halfuur later de bus richting het vliegveld te kunnen nemen. Ik kan mij nog wel herinneren dat er heel wat lawaai was rond het tijdstip van de uitslag in Amerika (2:00 ’s nachts) waardoor Britt ook wakker werd en mij aan de hand van een berichtje op haar mobiel (toch handig die twaalf uur tijdsverschil met Australië) liet weten dat Trump de nieuwe president werd. Van slapen kwam toen nog weinig terecht, naast de gezonde zenuwen die ik altijd de avond voor mijn vlucht ondervind waardoor ik vaak al geen oog dicht doe. Vermoeiend al dat reizen, haha. Verder is het enige wat ik echt direct in Amerika nog van de verkiezingen meegemaakt heb het negatieve commentaar op de radio in de bus en een huilende vrouw naast mij in de gate omdat ze zo overstuur was en bang om terug te vliegen naar New York City. Rond dat tijdstip (7 uur ’s ochtends) waren er namelijk al talloze protesten in het hele land gaande, voornamelijk door studenten overigens. Een ander interessant feit over de stemmen in Ohio was de uiteindelijke verdeling van de uitslag zoals ik mij heb weten te vertellen. Zo zijn er namelijk drie grote steden in Ohio (Columbus, Cincinnati en Cleveland) die alle blauw (republikeinen, Hillary Clinton) verkleurde tijdens de uitslag plus één andere, kleinere ‘‘county’’, namelijk Athens. Dit betekent dat de meeste studenten op mijn universiteit hoogstwaarschijnlijk op Hillary hebben gestemd, waardoor buitenlanders zoals mijn vriendinnetje Zainab gelukkig niet bang hoeven te zijn op al te felle reacties. Desondanks werden Zainab en haar Omaanse vriendinnen door de ambassade geadviseerd op de hoede te zijn en in het openbaar geen mening over de verkiezingen te geven, best heftig als je het mij vraagt.
De lange reis naar Nederland was het verder echt dubbel en dwars waard. Wat was het fijn om na zo’n grote tegenslag als een hersenschudding, geen hockey en het laten vallen van een vak weer even met lieve mensen van thuis te kunnen zijn. Zo heb ik mijn verjaardag ook nog gezellig met mijn ouders kunnen vieren door overdag gezellig in Haarlem te lunchen en later op de middag en ’s avonds wat vriendinnetjes over de vloer te krijgen. De volgende ochtend moest ik helaas weer terugvliegen naar Amerika om mijn eindtentamens in december te kunnen doen.
Voordat ik in Columbus door oud-kamergenootje Vanessa opgehaald werd, had ik nog een zeven uur durende tussenstop in Boston. Toen ik er voor mijn reis al achter kwam dat het vliegveld van Boston maar een halfuur van de binnenstad af ligt, was ik natuurlijk al vastberaden om daar een kijkje te gaan nemen. Uiteindelijk was de ‘‘subway’’, ofwel ondergrondse bus, naar ‘‘South Station’’ gratis op de heenweg en enkel twee dollar op de terugweg. Eenmaal in Boston liep ik lekker toeristisch met een gratis routekaart in de ene hand en mijn handbagage koffertje in de andere twee tot drie uur lang in de binnenstad te slenteren. Helaas waren er nergens kluisjes voor mijn bagage te vinden dus had ik mijn workout er die dag al gelijk weer op zitten. Achteraf ben ik best benieuwd wat mijn Fitbit na die wandeling had gemeten als ik het toen al om zou hebben gehad... Haha.
Tevens zal ik Boston samen met New York City en Toronto wat meer gaan belichten in een andere toekomstige Engelse blog wanneer ik het over architectuur in de grote stad wil hebben.
Thanksgivingbreak in Canada
Dit jaar had ik weer het geluk mee te mogen naar Canada tijdens Thanksgiving waar mijn teamgenootje en beste vriendinnetje Rachel woont. Rachel en haar familie wonen in Oakville, ongeveer driekwartier van de grote stad Toronto vandaan. We konden het dan natuurlijk niet laten daar weer een dagje heen te gaan, vooral toen we hoorde dat de grootste kerstboom van Noord-Amerika die avond in het bekende winkelcentrum ‘‘Eaton’’ werd belicht!
In Canada vieren ze in oktober al Thanksgiving, maar in Amerika valt het altijd op de laatste donderdag van november. Aangezien we die woensdag ervoor en vrijdag erna vrij krijgen van school is het een soort mini vakantie geworden waardoor wij op de dinsdagmiddag al door Rachel haar vader opgehaald werden. We reden die avond pas laat bij de Niagara Falls de Canadese grens over. Er moest natuurlijk even gestopt worden bij de adembenemende watervallen en het lichtjes park wat ze speciaal voor de feestdagen hadden aangelegd. Canada was eind november al helemaal in de kerstsferen. Helaas maakt mijn mobiel niet zulke goede foto’s meer in het donker, maar het uitzicht op de watervallen was geweldig.
De dag erop hadden we vooral erg lang uitgeslapen waarna we nog even langs de Ikea in Oakville waren geweest en ’s avonds film gingen kijken. De volgende dag was het zover, we zouden weer naar de magische stad Toronto gaan waarbij we beiden vooral op zoek waren naar kerstcadeautjes. Uiteindelijk vond ik al snel een onwijs leuke outfit voor kerst en oud & nieuw waardoor ik mijn budget voor cadeaus iets aan moest aanscherpen, haha. We wilden die dag ook naar de CN toren gaan omdat we die vorig jaar hadden laten schieten. Na in de ochtend en begin middag geshopt te hebben liepen we via het beroemde treinstation en de ‘‘sky bridge’’ richting de toren. Eenmaal daar aangekomen kregen we het advies niet de toren op te gaan in verband met toenemende mist waardoor we maar één blok ver konden kijken. Volgend jaar moeten we dus maar weer terug om van het uitzicht van één van de grootste bouwwerken van het vorige decennium te kunnen genieten, haha. De mist is hier onder op de foto’s en verdere diavoorstelling van de stad erg goed te zien:
We sloten de dag uiteindelijk gezellig af met een wandeling door het historische gedeelte van de stad waar het stadhuis zich bevindt en een luxe Grieks restaurant. Het was alweer een tijd geleden dat ik bij de Griek gegeten had dus het was smullen van mijn Souflaki en Tzatziki. Na ons etentje gingen we nog eventjes langs een heel hip tentje waar ze erg bijzondere theetjes en koffies hadden zoals de Cotton Candy Coffee, hieronder te zien.
De dag erop, Black Friday, spendeerde we onze tijd vooral in het winkelcentrum van Oakville omdat deze dag bekend staat als een soort prijzencircus waarbij elke winkel(keten) met zijn prijzen stunt. Er waren kortingen van wel 50-60%, vooral Abercrombie was erg goedkoop! Deze dag had ik dus ook mijn nieuwe (sport) gadget gekocht, de Fitbit.
Op de laatste dag, zaterdag, zijn we nog even wezen wandelen met de hond Snowy. Canada heeft onwijs mooie natuur, zoals in de foto’s hieronder duidelijk zichtbaar is.
Santa Fest
De week na Thanksgiving break was Ohio University alweer mooi met de kerstverlichting versierd. Tijdens het weekend tussen Thanksgiving en de laatste week in, ofwel tentamenweek, was het zogenaamd ‘‘Santa Fest’’. Officieel is het geen groot feest zoals Halloween, maar mensen gaan tijdens dit weekend alsnog verkleed in dikke kersttruien en kerstmutsen de kroeg in of huisfeestjes langs. Met het team hadden we uiteindelijk afgesproken ‘‘Secret Santa’’ te organiseren bij de derdejaars thuis. Zo had iedereen lootjes getrokken en kocht diegene een cadeautje van vijftien euro voor haar ‘‘Secret Santa’’ die dan op zaterdagavond in groepsverband aan elkaar gegeven werden.
Dit jaar had mijn coach Neil ook een (afscheids)etentje georganiseerd bij hem thuis met team- en stafleden op de dinsdagavond voor de vakantie. Ieder mocht ook mee doen aan het spel ‘‘White Elephant’’ waarbij een cadeautje onder de tien euro wordt gekocht. Ik had een kleurboek gekocht en ging zelf uiteindelijk met een Rudolf pyjama naar huis. Het spel is vergelijkbaar met het dobbelspel voor Sinterklaas in Nederland, maar dan zonder dobbelsteen, snap je hem nog? Haha. Ieder kreeg een nummer van 1 tot 16 (het aantal deelnemers) en nummer 1 mocht beginnen met het uitkiezen én uitpakken van een cadeautje uit de stapel. Nummer 2 deed vervolgens hetzelfde, maar mocht ook het cadeau wat door nummer 1 al uitgepakt was overnemen en omruilen met zijn / haar cadeau. Dit systeem ging door tot en met nummer 16, waarna nummer 1 nog de kans kreeg om zijn cadeau met iemand anders om te ruilen. Nummer 1 zou dus het beste nummer moeten zijn, omdat je uit alle cadeautjes kan kiezen! Hilarisch spel uiteindelijk en ik had nog best wel geluk met mijn nummertje 12.
Global Engineering Projects (GEP) en Ghana
In mijn vorige blogs heb ik al eens iets over bovenstaande organisatie laten doorschemeren. Zo ben ik namelijk sinds mijn eerste jaar in Athens actief bij GEP, eerst bekend als ‘‘Bobcats Building a Better World’’ (BBBW).
In deze organisatie ontwerpen (ingenieurs)studenten van verschillende disciplines samen aan verscheidene projecten. De afgelopen jaren hebben ze op deze manier al een huis weten te ontwerpen en neer weten te zetten in een dorpje in Ghana, Maase-Offinso. Met de ‘‘chief’’ van dit dorp heeft Ohio University overigens een goede band omdat hij zelf in Athens gewoond heeft. Tot nu toe zijn alle andere projecten, van erosieproblemen tot het ontwerpen van een speeltuin, voortgekomen uit deze speciale band en ontworpen voor dit zelfde dorpje. Tevens reist de organisatie in de zomer op basis van sponsoren en geld van de universiteit met een klein team van drie studenten twee weken af naar Ghana om de ontworpen projecten ook echt daadwerkelijk daar op te starten. Heel bijzonder en heel gaaf aangezien ik deze toepassing van techniek in combinatie met mens en milieu er belangrijk vind.
Al vanaf mijn reis naar Zuid-Afrika, Swaziland en Mozambique denk ik er aan ooit zelf zoiets op te starten wanneer ik genoeg kennis over mijn vakgebied bezit en wellicht zelfs aan een universiteit gepromoveerd ben. Wat een plannen heb ik toch altijd, haha. Eerst maar eens kijken of ik een keer mee kan reizen in de zomer en actiever kan worden in de organisatie naast mijn eigen studie en sport wat al aardig wat tijd opslokt. Overigens hebben we laatst wel met ‘zand uit Afrika mogen spelen’ in het lab om uit te zoeken wat de eigenschappen van de bodem zijn. Afgelopen zomer hadden ze namelijk zakken met zand meegenomen uit Ghana. Toch bijzonder dat Afrikaans zand wel de Amerikaanse grens over mag, maar Colombiaanse koffie blijkbaar niet gewaardeerd wordt, haha. Tenslotte hadden we laatst ook nog met de twee leiders van het dorp gesproken over Skype, wat het allemaal wel een stuk werkelijker en daarbij leuker maakt!
Het voelt fantastisch om deze heerlijke lange blog af te sluiten met het uitleggen van mijn (huidige) grote droom. Hoe mooi zou het zijn als ik de wereld uiteindelijk een beetje beter zou kunnen maken door mensen in ontwikkelings- en / of rampgebieden een veilige leefomgeving en infrastructuur te kunnen geven door middel van mijn eigen duurzaam ontworpen en uitgevoerde constructies? ‘‘An other dream to chase…’’
Vandaar dat ik graag wil afsluiten met onderstaande quote, aansluitend op de quote in mijn inleiding, wat overigens zorgde voor het grootste gedeelte van mijn motivatie tijdens de afgelopen tentamenweek:
‘’Your degree is just the door. Your work ethic is the key. But it is only by the grace and the strength of God that you will walk through that door and help whoever may be on the other side.’’ – Catie Blackwell
Het had uiteindelijk wel degelijk geholpen, aangezien ik een (omgerekende) 10 had gehaald op mijn dynamica eindtentamen! Hopelijk motiveert het jullie ook om alles uit jezelf en je naasten te halen dit komende jaar, namelijk in het mooie, nieuwe en avontuurlijke 2017: ‘‘Happy New Year everyone, may all your wishes and biggest dreams come true! Keep on dreaming, but also start doing!’’
‘‘Just do it’’ – Nike.
Heel veel liefs,
Illona.
(Origineel inclusief afbeeldingen: www.illonahartman.weebly.com)
‘’Your degree is not for you. It is for those who are hurting.’’ – Stefan Vandenkooy
Surprise, surprise, het ziet er naar uit dat deze blog aardig lang gaat worden door al het leuke en bijzondere wat ik afgelopen anderhalve maand mee heb mogen maken. Zo had ik namelijk eerst het plan tijdens of na Canada al te schrijven over o.a. Halloween en mijn verrassing tripje (sûrprise) naar huis, zodat ik nu over Canada en de Amerikaanse manier van lootjes trekken (surpríses) kon babbelen. Helaas eiste het schoolwerk en de afgelopen tentamenweek zijn tol, waardoor ik het nu maar even in één lang bericht combineer.
Mijn eigen verrassingsplan om tijdens Sintmaarten met een lampion voor de deur van mijn ouders te staan was goed gelukt. Mijn ouders hadden geen enkel idee dat ik voor mijn vaders 60e verjaardag (en mijn eigen 22e verjaardag) een weekje in het geheim over kwam vliegen. De eerste paar dagen zat ik ondergedoken bij de familie Does die mij heel lief van Schiphol hadden opgehaald en voor mij hadden gezorgd voordat ik samen met mijn vriendinnetje Julia op 11 november mijn ouders ging verrassen. Ik had een fotoalbum in elkaar gezet voor mijn vader met zestig familiefoto’s in het mom van ‘‘60 years in 60 pictures’’. Voorin het album had ik foto’s van mijn reis van Ohio naar Nederland gestopt als hint voor mijn ouders toen Julia die avond het fotoalbum bij ze langs kwam brengen. Terwijl zij binnen bij mijn ouders zat, klaar met de camera, sloop ik zachtjes het huis in met mijn mooie lampion met zestig erop: tranen vloeiden, voornamelijk omdat de hint niet over was gekomen, haha. Al mijn vrienden wisten overigens van mijn komst af, behalve mijn ouders en familie, wat leuke gezichten gaf tijdens het feest van mijn vader die zaterdagavond.
Een andere ‘leuke’ verrassing deze kerstvakantie vond plaats op Schiphol. Ik vond mijn koffer namelijk terug beplakt met een hele rol security tape van het Amerikaanse beveiligingssysteem. Oeps. Eenmaal thuis bleek de Colombiaanse koffie van mijn oud kamergenootje de boosdoener te zijn, die overigens opengemaakt door mijn hele koffer verspreid was. Gelukkig houd ik van (de geur van) koffie, maar op zich hoeft mijn kleding er niet naar te ruiken, haha. De koffer kan helaas naar de schroothoop aangezien de sloten helemaal opengebroken zijn, maar, het grootste gedeelte van de koffie is desondanks heel in Nederland aangekomen. Smaakte prima overigens!
Tenslotte als kers op de verrassingstaart stond mijn beste vriendinnetje, die momenteel voor een jaar werkzaam is als au pair in Engeland, afgelopen woensdagavond als verrassing voor mijn neus. Ze zou in Engeland blijven om de ‘traditionele kerst’ daar mee te maken, maar in plaats daarvan had ze in het geheim een vliegticket naar huis geboekt om hier gezellig de feestdagen door te brengen.
Nu we het toch over taart hebben waarbij mijn buik inmiddels aan het knorren is (door de ruimte overhouden voor de grote kerstmaaltijd natuurlijk), komen we aan bij het woord van de maand november en december:
Devour – ‘‘verslinden’’
In Amerika gebruikte mijn vriendinnetje Sonia dit woord meerdere malen in de ‘‘Dining Hall’’ wanneer ze heel veel trek had en zo drie borden vol eten kon verslinden. Normaal gesproken zou je dit woord in de dierenwereld gebruiken volgens Sonia, dus het is bedoelt als een soort woordgrapje.
Tevens zou een Illona blog geen Illona blog zijn als er geen ‘‘wist je datjes zijn’’, hieronder een korte samenvatting van de afgelopen twee maanden:
WIST JE DAT
•Ik mijn eerste verjaardagscadeautje begin november al van Joëlla binnen kreeg, helemaal vanuit Engeland.
•Ik inmiddels een fan ben geworden van Arabisch eten wat mijn vriendinnetje Zainab uit Oman vaak voor mij heeft klaar gemaakt.
•Mijn kamergenootje Britt een ‘‘Sour Patch’’ (= mierzoet / zuur snoep a la Nederlandse zurenmatten) verslaving heeft. Ze heeft altijd wel een pak in haar tas haha, vooral na haar verjaardag toen ze van al onze teamgenoten een hele verzameling kreeg.
•Sjoerd ze tevens ook erg lekker vindt toen ik een pakje mee naar huis nam in november, haha.
•Ze tegenwoordig in Amerika een skateboard variant hebben op de beruchte ‘‘hoverboard’’, namelijk een skateboard met een motortje erin verwerkt wat nog belachelijk hard gaat.
•Ik laatst geïnterviewd werd door een jongen van het Cross Country team omdat hij van zijn docent de opdracht had gehad om met een internationale student een gesprek over cultuurverschillen en tradities aan te gaan.
•In Boston de ‘‘subway’’ gewoon een ondergrondse buslijn is i.p.v. een metro.
•Deze bus verplicht moet stoppen wanneer het gebied van het vliegveld in het verschiet komt om te kunnen omschakelen naar Diesel, geen idee waarom.
•De bevolkingsgrootte in Canada vaak onderaan het bord van de gemeente aangeduid wordt, zichtbaar wanneer je het gebied in rijdt, wat overigens niet erg accuraat kan zijn natuurlijk.
•De chocolade ‘‘Kindersurprise’’ eieren illegaal zijn in Amerika, omdat ze verstikkingsgevaar bij kinderen zouden veroorzaken. Je kan hier dus voor worden opgepakt wanneer je het in je koffer hebt zitten.
•Sommige Amerikanen niet meer analoog de tijd kunnen aflezen van een klok maar enkel digitaal.
•Amerikaanse horloges dus ook vaak digitaal zijn, zoals mijn nieuwe gadget: de Fitbit.
•Deze Fitbit ideaal is om mee te sporten aangezien het van alles bijhoudt tijdens mijn workouts zoals mijn hartslag, afstand en gezette stappen.
•Het in Amerika normaal is om je eigen fles alcohol naar een restaurant mee te nemen waaruit de bediening vervolgens je glas bijschenkt tijdens de hoofdmaaltijd.
•Elke staat in de Verenigde Staten zijn eigen ‘‘Quarter Dollar’’ heeft net als de landen in de EU zijn eigen Euro munt hebben. FOTO MUNTEN
•Ik per ongeluk een keer een Amerikaanse Quarter Dollar in Canada heb uitgegeven in plaats van de Canadese dollar…
•…Ze in Canada zwarte eekhoorns hebben!
•Als ze in Canada een tentamen maken ze de zin ‘‘write an exam’’ gebruiken, terwijl er in Amerika ‘‘make an exam’’ gezegd wordt. Write an exam zou in Amerika dus door de docent zelf gezegd worden wanneer hij een tentamen voor zijn studenten aan het verzinnen ofwel schrijven is.
•Er laatst een ‘‘shooting’’ op de andere grote universiteit in Ohio plaatsvond (OSU) waarbij iemand de ingenieurs faculteit opreed en vervolgens met een hakbijl tekeer ging… Gelukkig was er niemand omgekomen, behalve de ‘‘shooter’’ zelf.
•Ik laatst in Ohio ergens naartoe moest fietsen en mij daarbij ineens realiseerde dat het uitsteken van je hand om een richting aan te geven niet gebruikelijk is.
•Ik door mijn ‘‘Public Speaking’’ docent als één van de weinige van de klas gevraagd ben om dit voorjaar mee te doen aan een speaking competitie, dat terwijl mijn Engels helemaal niet zo geweldig is!
•Mensen in Amerika elkaar hier niet aankijken tijdens het proosten.
•Er geen Kerstmis én geen Oud & Nieuw wordt gevierd in Oman i.v.m. het islamitische geloof.
•Het echter wel in Dubai gevierd wordt, omdat het zo’n grote multiculturele wereldstad is geworden.
•Kerstmis in Japan ook wordt overgeslagen, maar het nieuwe jaar wel ingeluid wordt.
•Verse avocado smoothies echt geweldig zijn, bedankt voor het grote avocado boek Joël!
•De post in Amerika en Canada niet bij de deur wordt afgeleverd maar aan het begin van het tuinpad of op een gemeenschappelijke brievenbus plek (?) in de buurt waar je zelf je post uit de brievenbus moet halen. Luie postbodes?
•Ze in Amerika met kerst aan Secret Santa doen, een soort van lootjes trekken zoals wij dat (vaak) voor Sinterklaas doen.
•Mijn teamgenootjes Britt en Millie van het Sinterklaasfeest af wisten en mij onverwachts een fijne pakjesavond wensten.
•Er in Amerika met kerst ook aan een soort dobbelspel maar dan anders gedaan wordt: White Elephant.
•Las Vegas blijkbaar in Nevada ligt i.p.v. in Californië wat ik altijd dacht.
•Uggs in Australië schijnbaar alleen binnenshuis gedragen worden als sloffen, het wordt daar natuurlijk ook nooit echt koud tijdens de winter om het buitenshuis te dragen. Wel lekker warme voetjes, haha.
•Ik me inmiddels zwaar begin af te vragen wie het in Amerika, Europa en de rest van de wereld dan heeft bedacht om de beruchte Uggs buitenshuis te dragen…
•Britt laatst voor het eerst in haar Australische leventje sneeuwvlokken zag, haha. Cute!
•Ik na drie maanden herstel (hersenschudding) eindelijk weer zelfstandig mag sporten en hockeyen sinds begin december! Geweldig om weer spierpijn te hebben, haha.
•Last but not least: Ohio University heeft voor de komende vier jaar een nieuw sponsorcontract getekend met niks minder dan Adidas! Ik kijk nu al uit naar komend seizoen en ‘‘Christmas in Summer’’, hihi.
Halloween
Voordat ik voor een weekje naar Nederland kwam, was het groots feest in mijn studentendorp Athens. Het was namelijk Halloween, één van de redenen waardoor Ohio University vaak van buitenaf met ‘‘Partyschool number one’’ wordt geassocieerd. Halloween (31 oktober) viel dit jaar op zaterdagavond dus het was dubbel feest, letterlijk en figuurlijk omdat we die dag 6-0 verloren hadden van de grootste rivaal in de MAC: Miami University. Dit betekende dat we uitgeschakeld waren en geen plek bemachtigd hadden in het eindtoernooi wat het volgende weekend plaatsvond, zoals besproken in mijn vorige blog. Extra balen omdat ik die week eindelijk weer een heel stuk beter voelde van de hersenschudding. Die maandag na Halloween kreeg ik bijvoorbeeld ook weer van de dokter het startsein om samen met mijn ‘‘Athletic Trainer’’ langzaamaan te beginnen met conditie- en krachttraining. Dit zou dus betekenen dat ik waarschijnlijk het toernooi weer had mogen hockeyen als we de ‘‘5 day Return to Play’’ protocol versneld hadden mogen doen. Maar goed, nu ben ik gelukkig, naar mijn mening, écht volledig hersteld van de hersenschudding en heb ik de afgelopen weken weer wedstrijden in de zaal mee mogen hockeyen met mijn oude club in Nederland!
Anyway, we hadden het over Halloween. Gekkenhuis. Het is een beetje te vergelijken met een mix van Koningsdag en Carnaval in Nederland. Iedereen is als een gek of een bekend figuur verkleed en viert midden op straat feest, dan wel zonder een glas alcohol in de hand aangezien ze daar in Amerika heel wat strenger zijn op publiekelijk (en minderjarig) alcoholgebruik. Tevens was het alsnog een hele beleving om door de grote straten van het universiteitsdorp te lopen, zoals Court Street en Mill Street, waarbij iedereens creatieve kostuum en dronkenschap beschouwd kon worden. Eén ding is zeker, de Amerikanen halen letterlijk alles uit de kast voor het perfecte kostuum wat hieronder te zien is:
Ja jullie zien het goed, ik ben verkleed als één van die gekke blauwe mannetjes: Avatars. Uiteindelijk waren we met vijf teamgenootjes de ‘‘Avatar tribe’’ begonnen, wie overigens degene zijn met wie ik het best uit het team opschiet. Het leuke was nog dat we uiteindelijk maar vijf dollar per persoon kwijt waren aan deze outfit (Hallelujah Walmart) en mensen ons op straat nog herkende als ons personage ook! Het had me namelijk niet verbaasd als ze ons als gemanipuleerde smurfen of iets hadden aangezien, haha.
Naast de feestgekte van Halloween vond natuurlijk ook nog de traditionele ‘‘Trick or Treat’’ plaats. Dit hadden ze verplaatst naar maandag zodat de kinderen niet per ongeluk in het feestgedrang opgenomen zouden worden aangezien de studenten tijdens zo’n feestdag als Halloween vaak ’s ochtends vroeg al beginnen met (in)drinken… Mijn kamergenootje Britt en teamgenootje Baker mochten uiteindelijk met één van mijn coach zijn zonen meelopen omdat Britt een keer Trick or Treat mee wilde maken. Op diezelfde Court Street (waar alle kroegen zich bevinden) kon je maandagmiddag als kind (of als gekke Australische studente dus, haha) zijnde verkleed snoepjes ophalen bij alle restaurants en kroegen, super schattig. Meer wil ik eigenlijk niet over Halloween kwijt, voornamelijk omdat ik het idee heb rond Nieuwjaar een Engelse blog te posten over de verschillende Amerikaanse/Nederlandse feestdagen en de verschillen in feestdagen onderling!
Verkiezingen, Nederland en Boston
Toen ik na het plotseling beëindigen van mijn hockeyseizoen besloten had in november naar Nederland te komen, was het verkiezingsspelletje in Amerika in zijn volle glorie bezig. Aangezien ik precies op het moment van de verkiezingsuitslag naar Nederland kwam (lekker gepland Illona), kreeg ik van veel vrienden en familie hier de vraag hoe ik de verkiezingsuitslag meegemaakt had. Die vraag had ik dus snel beantwoord: geen idee. De nacht dat de verkiezingsuitslag bekend gemaakt werd, ging mijn wekker namelijk al om half vijf ’s nachts om een halfuur later de bus richting het vliegveld te kunnen nemen. Ik kan mij nog wel herinneren dat er heel wat lawaai was rond het tijdstip van de uitslag in Amerika (2:00 ’s nachts) waardoor Britt ook wakker werd en mij aan de hand van een berichtje op haar mobiel (toch handig die twaalf uur tijdsverschil met Australië) liet weten dat Trump de nieuwe president werd. Van slapen kwam toen nog weinig terecht, naast de gezonde zenuwen die ik altijd de avond voor mijn vlucht ondervind waardoor ik vaak al geen oog dicht doe. Vermoeiend al dat reizen, haha. Verder is het enige wat ik echt direct in Amerika nog van de verkiezingen meegemaakt heb het negatieve commentaar op de radio in de bus en een huilende vrouw naast mij in de gate omdat ze zo overstuur was en bang om terug te vliegen naar New York City. Rond dat tijdstip (7 uur ’s ochtends) waren er namelijk al talloze protesten in het hele land gaande, voornamelijk door studenten overigens. Een ander interessant feit over de stemmen in Ohio was de uiteindelijke verdeling van de uitslag zoals ik mij heb weten te vertellen. Zo zijn er namelijk drie grote steden in Ohio (Columbus, Cincinnati en Cleveland) die alle blauw (republikeinen, Hillary Clinton) verkleurde tijdens de uitslag plus één andere, kleinere ‘‘county’’, namelijk Athens. Dit betekent dat de meeste studenten op mijn universiteit hoogstwaarschijnlijk op Hillary hebben gestemd, waardoor buitenlanders zoals mijn vriendinnetje Zainab gelukkig niet bang hoeven te zijn op al te felle reacties. Desondanks werden Zainab en haar Omaanse vriendinnen door de ambassade geadviseerd op de hoede te zijn en in het openbaar geen mening over de verkiezingen te geven, best heftig als je het mij vraagt.
De lange reis naar Nederland was het verder echt dubbel en dwars waard. Wat was het fijn om na zo’n grote tegenslag als een hersenschudding, geen hockey en het laten vallen van een vak weer even met lieve mensen van thuis te kunnen zijn. Zo heb ik mijn verjaardag ook nog gezellig met mijn ouders kunnen vieren door overdag gezellig in Haarlem te lunchen en later op de middag en ’s avonds wat vriendinnetjes over de vloer te krijgen. De volgende ochtend moest ik helaas weer terugvliegen naar Amerika om mijn eindtentamens in december te kunnen doen.
Voordat ik in Columbus door oud-kamergenootje Vanessa opgehaald werd, had ik nog een zeven uur durende tussenstop in Boston. Toen ik er voor mijn reis al achter kwam dat het vliegveld van Boston maar een halfuur van de binnenstad af ligt, was ik natuurlijk al vastberaden om daar een kijkje te gaan nemen. Uiteindelijk was de ‘‘subway’’, ofwel ondergrondse bus, naar ‘‘South Station’’ gratis op de heenweg en enkel twee dollar op de terugweg. Eenmaal in Boston liep ik lekker toeristisch met een gratis routekaart in de ene hand en mijn handbagage koffertje in de andere twee tot drie uur lang in de binnenstad te slenteren. Helaas waren er nergens kluisjes voor mijn bagage te vinden dus had ik mijn workout er die dag al gelijk weer op zitten. Achteraf ben ik best benieuwd wat mijn Fitbit na die wandeling had gemeten als ik het toen al om zou hebben gehad... Haha.
Tevens zal ik Boston samen met New York City en Toronto wat meer gaan belichten in een andere toekomstige Engelse blog wanneer ik het over architectuur in de grote stad wil hebben.
Thanksgivingbreak in Canada
Dit jaar had ik weer het geluk mee te mogen naar Canada tijdens Thanksgiving waar mijn teamgenootje en beste vriendinnetje Rachel woont. Rachel en haar familie wonen in Oakville, ongeveer driekwartier van de grote stad Toronto vandaan. We konden het dan natuurlijk niet laten daar weer een dagje heen te gaan, vooral toen we hoorde dat de grootste kerstboom van Noord-Amerika die avond in het bekende winkelcentrum ‘‘Eaton’’ werd belicht!
In Canada vieren ze in oktober al Thanksgiving, maar in Amerika valt het altijd op de laatste donderdag van november. Aangezien we die woensdag ervoor en vrijdag erna vrij krijgen van school is het een soort mini vakantie geworden waardoor wij op de dinsdagmiddag al door Rachel haar vader opgehaald werden. We reden die avond pas laat bij de Niagara Falls de Canadese grens over. Er moest natuurlijk even gestopt worden bij de adembenemende watervallen en het lichtjes park wat ze speciaal voor de feestdagen hadden aangelegd. Canada was eind november al helemaal in de kerstsferen. Helaas maakt mijn mobiel niet zulke goede foto’s meer in het donker, maar het uitzicht op de watervallen was geweldig.
De dag erop hadden we vooral erg lang uitgeslapen waarna we nog even langs de Ikea in Oakville waren geweest en ’s avonds film gingen kijken. De volgende dag was het zover, we zouden weer naar de magische stad Toronto gaan waarbij we beiden vooral op zoek waren naar kerstcadeautjes. Uiteindelijk vond ik al snel een onwijs leuke outfit voor kerst en oud & nieuw waardoor ik mijn budget voor cadeaus iets aan moest aanscherpen, haha. We wilden die dag ook naar de CN toren gaan omdat we die vorig jaar hadden laten schieten. Na in de ochtend en begin middag geshopt te hebben liepen we via het beroemde treinstation en de ‘‘sky bridge’’ richting de toren. Eenmaal daar aangekomen kregen we het advies niet de toren op te gaan in verband met toenemende mist waardoor we maar één blok ver konden kijken. Volgend jaar moeten we dus maar weer terug om van het uitzicht van één van de grootste bouwwerken van het vorige decennium te kunnen genieten, haha. De mist is hier onder op de foto’s en verdere diavoorstelling van de stad erg goed te zien:
We sloten de dag uiteindelijk gezellig af met een wandeling door het historische gedeelte van de stad waar het stadhuis zich bevindt en een luxe Grieks restaurant. Het was alweer een tijd geleden dat ik bij de Griek gegeten had dus het was smullen van mijn Souflaki en Tzatziki. Na ons etentje gingen we nog eventjes langs een heel hip tentje waar ze erg bijzondere theetjes en koffies hadden zoals de Cotton Candy Coffee, hieronder te zien.
De dag erop, Black Friday, spendeerde we onze tijd vooral in het winkelcentrum van Oakville omdat deze dag bekend staat als een soort prijzencircus waarbij elke winkel(keten) met zijn prijzen stunt. Er waren kortingen van wel 50-60%, vooral Abercrombie was erg goedkoop! Deze dag had ik dus ook mijn nieuwe (sport) gadget gekocht, de Fitbit.
Op de laatste dag, zaterdag, zijn we nog even wezen wandelen met de hond Snowy. Canada heeft onwijs mooie natuur, zoals in de foto’s hieronder duidelijk zichtbaar is.
Santa Fest
De week na Thanksgiving break was Ohio University alweer mooi met de kerstverlichting versierd. Tijdens het weekend tussen Thanksgiving en de laatste week in, ofwel tentamenweek, was het zogenaamd ‘‘Santa Fest’’. Officieel is het geen groot feest zoals Halloween, maar mensen gaan tijdens dit weekend alsnog verkleed in dikke kersttruien en kerstmutsen de kroeg in of huisfeestjes langs. Met het team hadden we uiteindelijk afgesproken ‘‘Secret Santa’’ te organiseren bij de derdejaars thuis. Zo had iedereen lootjes getrokken en kocht diegene een cadeautje van vijftien euro voor haar ‘‘Secret Santa’’ die dan op zaterdagavond in groepsverband aan elkaar gegeven werden.
Dit jaar had mijn coach Neil ook een (afscheids)etentje georganiseerd bij hem thuis met team- en stafleden op de dinsdagavond voor de vakantie. Ieder mocht ook mee doen aan het spel ‘‘White Elephant’’ waarbij een cadeautje onder de tien euro wordt gekocht. Ik had een kleurboek gekocht en ging zelf uiteindelijk met een Rudolf pyjama naar huis. Het spel is vergelijkbaar met het dobbelspel voor Sinterklaas in Nederland, maar dan zonder dobbelsteen, snap je hem nog? Haha. Ieder kreeg een nummer van 1 tot 16 (het aantal deelnemers) en nummer 1 mocht beginnen met het uitkiezen én uitpakken van een cadeautje uit de stapel. Nummer 2 deed vervolgens hetzelfde, maar mocht ook het cadeau wat door nummer 1 al uitgepakt was overnemen en omruilen met zijn / haar cadeau. Dit systeem ging door tot en met nummer 16, waarna nummer 1 nog de kans kreeg om zijn cadeau met iemand anders om te ruilen. Nummer 1 zou dus het beste nummer moeten zijn, omdat je uit alle cadeautjes kan kiezen! Hilarisch spel uiteindelijk en ik had nog best wel geluk met mijn nummertje 12.
Global Engineering Projects (GEP) en Ghana
In mijn vorige blogs heb ik al eens iets over bovenstaande organisatie laten doorschemeren. Zo ben ik namelijk sinds mijn eerste jaar in Athens actief bij GEP, eerst bekend als ‘‘Bobcats Building a Better World’’ (BBBW).
In deze organisatie ontwerpen (ingenieurs)studenten van verschillende disciplines samen aan verscheidene projecten. De afgelopen jaren hebben ze op deze manier al een huis weten te ontwerpen en neer weten te zetten in een dorpje in Ghana, Maase-Offinso. Met de ‘‘chief’’ van dit dorp heeft Ohio University overigens een goede band omdat hij zelf in Athens gewoond heeft. Tot nu toe zijn alle andere projecten, van erosieproblemen tot het ontwerpen van een speeltuin, voortgekomen uit deze speciale band en ontworpen voor dit zelfde dorpje. Tevens reist de organisatie in de zomer op basis van sponsoren en geld van de universiteit met een klein team van drie studenten twee weken af naar Ghana om de ontworpen projecten ook echt daadwerkelijk daar op te starten. Heel bijzonder en heel gaaf aangezien ik deze toepassing van techniek in combinatie met mens en milieu er belangrijk vind.
Al vanaf mijn reis naar Zuid-Afrika, Swaziland en Mozambique denk ik er aan ooit zelf zoiets op te starten wanneer ik genoeg kennis over mijn vakgebied bezit en wellicht zelfs aan een universiteit gepromoveerd ben. Wat een plannen heb ik toch altijd, haha. Eerst maar eens kijken of ik een keer mee kan reizen in de zomer en actiever kan worden in de organisatie naast mijn eigen studie en sport wat al aardig wat tijd opslokt. Overigens hebben we laatst wel met ‘zand uit Afrika mogen spelen’ in het lab om uit te zoeken wat de eigenschappen van de bodem zijn. Afgelopen zomer hadden ze namelijk zakken met zand meegenomen uit Ghana. Toch bijzonder dat Afrikaans zand wel de Amerikaanse grens over mag, maar Colombiaanse koffie blijkbaar niet gewaardeerd wordt, haha. Tenslotte hadden we laatst ook nog met de twee leiders van het dorp gesproken over Skype, wat het allemaal wel een stuk werkelijker en daarbij leuker maakt!
Het voelt fantastisch om deze heerlijke lange blog af te sluiten met het uitleggen van mijn (huidige) grote droom. Hoe mooi zou het zijn als ik de wereld uiteindelijk een beetje beter zou kunnen maken door mensen in ontwikkelings- en / of rampgebieden een veilige leefomgeving en infrastructuur te kunnen geven door middel van mijn eigen duurzaam ontworpen en uitgevoerde constructies? ‘‘An other dream to chase…’’
Vandaar dat ik graag wil afsluiten met onderstaande quote, aansluitend op de quote in mijn inleiding, wat overigens zorgde voor het grootste gedeelte van mijn motivatie tijdens de afgelopen tentamenweek:
‘’Your degree is just the door. Your work ethic is the key. But it is only by the grace and the strength of God that you will walk through that door and help whoever may be on the other side.’’ – Catie Blackwell
Het had uiteindelijk wel degelijk geholpen, aangezien ik een (omgerekende) 10 had gehaald op mijn dynamica eindtentamen! Hopelijk motiveert het jullie ook om alles uit jezelf en je naasten te halen dit komende jaar, namelijk in het mooie, nieuwe en avontuurlijke 2017: ‘‘Happy New Year everyone, may all your wishes and biggest dreams come true! Keep on dreaming, but also start doing!’’
‘‘Just do it’’ – Nike.
Heel veel liefs,
Illona.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
