Zwaai zwaai, goodbye!
Door: Illona Hartman
Blijf op de hoogte en volg Illona
13 Juli 2014 | Swaziland, Ezulwini
Ja, ja dat was dan mijn laatste week in Swaziland en pfoe wat was die druk, maar onwijs indrukwekkend!
Het begon zondagmiddag met een tripje naar de bioscoop, 22 jumpstreet, hilarisch. Het was die dag bijzonder koud en bewolkt dus ons plan om naar de hot spring te gaan hadden we daarom maar omgewisseld in de bioscoop. Het slechte weer bleef nog een aantal dagen aanhouden en het regende maandag zelfs de hele dag! Wij bikkels gingen natuurlijk gewoon naar de NCP, maar eenmaal daar aangekomen bleken er maar 8 kinderen te zijn haha. Hadden toch besloten die dag te blijven en hadden wat kleine spelletjes met ze gedaan, ze voorgelezen in Engels en daarna nog eens de domnestic animals met ze gekleurd. Helaas konden we nog niet beginnen met het verven, maar daardoor hadden we wel tijd om naar de Gables te gaan voor de laatste sponsorshopping. We kochten handdoeken en een opscheplepel voor de cookinglady, honden koekjes voor de drie honden die er rondlopen en nog balonnen, lepels, tennisballen, pennen en een voetbal voor de kinderen.
De volgende dag miezerde het nog steeds maar er waren al drie keer zoveel meer kinderen dus we konden beginnen aan het nieuwe thema; de vijf senses. Hebben veel met ze herhaald en daarna kwam de zon door dus konden we eindelijk met krijt onze schetsen zetten! Christine de wereld map op de zijkant van de NCP en ik begon met mijn plant en kereltje die cudlery opvangt op ons nieuwe gebouw. Na half een gingen de kinderen weg en even later kwam Michael van building om de schommels te maken die Christine voor ze gekocht heeft. Super grappig om te zien dat as soon as the children are gone, de ncp volstroomd met random koeien, hanen en geiten (daar komen al die vlaaien dus vandaan). Waren uiteindelijk pas rond half vijf terug in de lodge en gingen toen uiteten bij de Chinees, omdat Harvey woensdagochtend plotseling naar Mozambique vertrekt met Karin van All Out. Hij heeft de laatste zes weken van zijn vrijwilligerswerk hier omgeruild voor nog zes weken vrijwilligerswerk in Mozambique + marine research!
Woensdagochtend vroeg kwam Harvey ons gedag zeggen, snik snik. Ook Maud ging ons "verlaten", ze verhuisde naar het appartement van Karin. Nog maar 1 kamer met zes meiden over, als dat maar goed gaat... op de NCP die dag, inmiddels scheen de zon weer maar wel maar 17 graden, hadden we geoefend met sense of touch. Blinddoekte de kinderen met mijn bandana en lieten ze dan rond draaien in de kring. Moesten toen naar iemand toelopen en voelend raden wie het was, iedereen had het goed! Was nog een hele klus voor ons met al die ingewikkelde namen... (nsosingiphile, okwahne, samukelo, siphosethu, ntsetselelo; toevallig allemaal jongensnamen die zo belachelijk lang zijn). Christine kon die middag haar wereldmap afmaken en ik had mijn varken en de tekeningen van die dag ervoor afgemaakt. Eenmaal terug in Lidwala wilde All Out heel graag foto's hebben en kwam Laura met het leuke nieuws dat we vrijdag naar Waterford kunnen, een internationale school met veldhockey!! Helaas kwam Nosipo ook nog even zeuren dat ze persee de laatste meeting met ons allemaal wilt en omdat wij waren verven wilde ze het donderdag doen, wat zou betekenen dat ik vrijdag mijn painting af moest maken ipv hockey, snik.
Uiteindelijk kwam ze met het "geweldige" plan om Menzi mij om acht uur al naar de NCP te brengen, schets zetten, lesgeven (we hadden ze weer geschminkt hihi), terug naar lodge voor lunch en meeting met Nosipo en dan zou ik weer om 2 uur afgezet worden bij de NCP om het verf gedeelte af te maken... Naja zo verliep mijn donderdag dus. Behalve dat Nosipo nog steeds niet in lidwala was om 13:50 en toen kwam Fezi het maar overnemen en die snapte ook niet waarom Nosipo ons allemaal zo graag bij elkaar wilde hebben (Sally was er uiteindelijk ook niet eens). Resultaat; na de meeting (14:30) bracht Fezi me naar de NCP, alleen, want de rest ging taart eten met de All Out staff... Uiteindelijk was ik super happy met mijn resultaat, werd alleen wel weer snel verstoord met de fact dat iemamd mijn stukke taart had opgegeten! Don't touch my food grrr. Dat was eigenlijk het moment dat de homesickness echt begon. Daarna Rosti gekookt met Christine en toen was ik eigenlijk wel blij dat ik geen taart had gehad, had ik meer ruimte in mijn buik voor de heerlijke Rosti met saussages jumjum. Dag afgesloten met het maken van de met lint verpakte pakketjes voor de kinderen: kleurboek, schrift, potlood, balon en zelfgeschreven kaartje om hen veel succes te wensen.
Vrijdag dus laatste dag met die kleine toppers. Werden weggebracht door Noktula en eenmaal op de NCP was ze super enthousiast over het eindresultaat van het gebouw jippie. De laatste dag was echt geweldig, kinderen waren heel blij met het pakketje, vooral de balonnen en ze hebben de boot in het boekje gekleurd terwijl wij de spulletjes aan de cooking lady gaven. Awh ze maakte helemaal eem vreugde dansje haha. De honden vonden ze koekjes maar raar en uiteindelijk pakte alleen de zwarte hond mijne aan, Christine lukte het helaas niet om de bruine teefjes wat te geven. Daarna kwam Makhule, vader Noktula, met een kaart van de NCP staff. Zo onwijs lief wat erin stond, was dat de kinderen op dat moment wat grappigs deden anders was ik zoiezo in snikken uitgebarsten... ook voor de sponsors hadden we een kaart gekregen en nog een persoonlijke brief van Irene en Makhule. Dag verder afgesloten met waterbalonnen, klapspelletjes, stroopwafels en drop! Toen was het tijd voor de laatste rit met de President en Bahle...
...Verdriet verdween als sneeuw voor de zon toen ik met Laura smiddags naar Waterford ging, internationale school in Mbabane. Hebben daar, na een uur wachten, een hockey clinic gegeven op een natuurlijk (best prima) grasveld midden op een berg op 3 km hoogte! It was like heaven, ze noemen het daarom ook de Waterford bubble. De trainers waren twee uit het nationaal team Zimbabwe en Laura zelf speelde altijd in het nationaal team van Canada! Hele vette ervaring en er was ook een meisje bij uit Amsterdam :)
'S avonds ging de rest uit maar ik lag al om half tien in bed, woeps. Beetje blut inmiddels en had al mijn laatste energie uitgegeven aan hockey die middag, shame. Wel nog een kaart geschreven en meegegeven aan Jasmijn, het was namelijk Maud haar 20e verjaardag.
Hoe weinig energie ik vrijdagavond had, hoe bordevol ik zat op zaterdagochtend. Rolde om negen al mijn bed uit, ter 'ergenis' van mijn hangover kamergenoten haha, deed mijn was en kreeg de hardloopachoenen van Jasmin (manager)! Daar ging ik dan, hardlopend door de bergen langs de 'snelweg' op weg naar de hotspring. Beetje embarassing hoeveel mensen (iedereen?!) me aankeken, had misschien toch niet mijn AberCrombie sportbroekje aan moeten doen. Die staan er namelijk om bekend dat ze niet echt de serieuze sportlengte hebben, oepsiedesie...
Gingen savonds naar een festival just down the road. Was in het begin best lame maar uiteindelijk kwamen we de nieuwe 'vrienden' van de drie Engelstalige meiden tegen en die schenen daar op te treden; hello backstage! Hebben daar schijnbaar met de bekendste acts van Swaziland en Zuid Afrika gedanst etc, raar idee. Oh en we komen morgen in de krant als ik het goed begreep, haha.
Vandaag alweer mijn laatste echte dag in Swaziland. Wat ik wil doen? Lekker helemaal niks! (behalve dan een klein beetje opruimen en mijn backpack klaarmaken voor vertrek hihi) :)
Het begon zondagmiddag met een tripje naar de bioscoop, 22 jumpstreet, hilarisch. Het was die dag bijzonder koud en bewolkt dus ons plan om naar de hot spring te gaan hadden we daarom maar omgewisseld in de bioscoop. Het slechte weer bleef nog een aantal dagen aanhouden en het regende maandag zelfs de hele dag! Wij bikkels gingen natuurlijk gewoon naar de NCP, maar eenmaal daar aangekomen bleken er maar 8 kinderen te zijn haha. Hadden toch besloten die dag te blijven en hadden wat kleine spelletjes met ze gedaan, ze voorgelezen in Engels en daarna nog eens de domnestic animals met ze gekleurd. Helaas konden we nog niet beginnen met het verven, maar daardoor hadden we wel tijd om naar de Gables te gaan voor de laatste sponsorshopping. We kochten handdoeken en een opscheplepel voor de cookinglady, honden koekjes voor de drie honden die er rondlopen en nog balonnen, lepels, tennisballen, pennen en een voetbal voor de kinderen.
De volgende dag miezerde het nog steeds maar er waren al drie keer zoveel meer kinderen dus we konden beginnen aan het nieuwe thema; de vijf senses. Hebben veel met ze herhaald en daarna kwam de zon door dus konden we eindelijk met krijt onze schetsen zetten! Christine de wereld map op de zijkant van de NCP en ik begon met mijn plant en kereltje die cudlery opvangt op ons nieuwe gebouw. Na half een gingen de kinderen weg en even later kwam Michael van building om de schommels te maken die Christine voor ze gekocht heeft. Super grappig om te zien dat as soon as the children are gone, de ncp volstroomd met random koeien, hanen en geiten (daar komen al die vlaaien dus vandaan). Waren uiteindelijk pas rond half vijf terug in de lodge en gingen toen uiteten bij de Chinees, omdat Harvey woensdagochtend plotseling naar Mozambique vertrekt met Karin van All Out. Hij heeft de laatste zes weken van zijn vrijwilligerswerk hier omgeruild voor nog zes weken vrijwilligerswerk in Mozambique + marine research!
Woensdagochtend vroeg kwam Harvey ons gedag zeggen, snik snik. Ook Maud ging ons "verlaten", ze verhuisde naar het appartement van Karin. Nog maar 1 kamer met zes meiden over, als dat maar goed gaat... op de NCP die dag, inmiddels scheen de zon weer maar wel maar 17 graden, hadden we geoefend met sense of touch. Blinddoekte de kinderen met mijn bandana en lieten ze dan rond draaien in de kring. Moesten toen naar iemand toelopen en voelend raden wie het was, iedereen had het goed! Was nog een hele klus voor ons met al die ingewikkelde namen... (nsosingiphile, okwahne, samukelo, siphosethu, ntsetselelo; toevallig allemaal jongensnamen die zo belachelijk lang zijn). Christine kon die middag haar wereldmap afmaken en ik had mijn varken en de tekeningen van die dag ervoor afgemaakt. Eenmaal terug in Lidwala wilde All Out heel graag foto's hebben en kwam Laura met het leuke nieuws dat we vrijdag naar Waterford kunnen, een internationale school met veldhockey!! Helaas kwam Nosipo ook nog even zeuren dat ze persee de laatste meeting met ons allemaal wilt en omdat wij waren verven wilde ze het donderdag doen, wat zou betekenen dat ik vrijdag mijn painting af moest maken ipv hockey, snik.
Uiteindelijk kwam ze met het "geweldige" plan om Menzi mij om acht uur al naar de NCP te brengen, schets zetten, lesgeven (we hadden ze weer geschminkt hihi), terug naar lodge voor lunch en meeting met Nosipo en dan zou ik weer om 2 uur afgezet worden bij de NCP om het verf gedeelte af te maken... Naja zo verliep mijn donderdag dus. Behalve dat Nosipo nog steeds niet in lidwala was om 13:50 en toen kwam Fezi het maar overnemen en die snapte ook niet waarom Nosipo ons allemaal zo graag bij elkaar wilde hebben (Sally was er uiteindelijk ook niet eens). Resultaat; na de meeting (14:30) bracht Fezi me naar de NCP, alleen, want de rest ging taart eten met de All Out staff... Uiteindelijk was ik super happy met mijn resultaat, werd alleen wel weer snel verstoord met de fact dat iemamd mijn stukke taart had opgegeten! Don't touch my food grrr. Dat was eigenlijk het moment dat de homesickness echt begon. Daarna Rosti gekookt met Christine en toen was ik eigenlijk wel blij dat ik geen taart had gehad, had ik meer ruimte in mijn buik voor de heerlijke Rosti met saussages jumjum. Dag afgesloten met het maken van de met lint verpakte pakketjes voor de kinderen: kleurboek, schrift, potlood, balon en zelfgeschreven kaartje om hen veel succes te wensen.
Vrijdag dus laatste dag met die kleine toppers. Werden weggebracht door Noktula en eenmaal op de NCP was ze super enthousiast over het eindresultaat van het gebouw jippie. De laatste dag was echt geweldig, kinderen waren heel blij met het pakketje, vooral de balonnen en ze hebben de boot in het boekje gekleurd terwijl wij de spulletjes aan de cooking lady gaven. Awh ze maakte helemaal eem vreugde dansje haha. De honden vonden ze koekjes maar raar en uiteindelijk pakte alleen de zwarte hond mijne aan, Christine lukte het helaas niet om de bruine teefjes wat te geven. Daarna kwam Makhule, vader Noktula, met een kaart van de NCP staff. Zo onwijs lief wat erin stond, was dat de kinderen op dat moment wat grappigs deden anders was ik zoiezo in snikken uitgebarsten... ook voor de sponsors hadden we een kaart gekregen en nog een persoonlijke brief van Irene en Makhule. Dag verder afgesloten met waterbalonnen, klapspelletjes, stroopwafels en drop! Toen was het tijd voor de laatste rit met de President en Bahle...
...Verdriet verdween als sneeuw voor de zon toen ik met Laura smiddags naar Waterford ging, internationale school in Mbabane. Hebben daar, na een uur wachten, een hockey clinic gegeven op een natuurlijk (best prima) grasveld midden op een berg op 3 km hoogte! It was like heaven, ze noemen het daarom ook de Waterford bubble. De trainers waren twee uit het nationaal team Zimbabwe en Laura zelf speelde altijd in het nationaal team van Canada! Hele vette ervaring en er was ook een meisje bij uit Amsterdam :)
'S avonds ging de rest uit maar ik lag al om half tien in bed, woeps. Beetje blut inmiddels en had al mijn laatste energie uitgegeven aan hockey die middag, shame. Wel nog een kaart geschreven en meegegeven aan Jasmijn, het was namelijk Maud haar 20e verjaardag.
Hoe weinig energie ik vrijdagavond had, hoe bordevol ik zat op zaterdagochtend. Rolde om negen al mijn bed uit, ter 'ergenis' van mijn hangover kamergenoten haha, deed mijn was en kreeg de hardloopachoenen van Jasmin (manager)! Daar ging ik dan, hardlopend door de bergen langs de 'snelweg' op weg naar de hotspring. Beetje embarassing hoeveel mensen (iedereen?!) me aankeken, had misschien toch niet mijn AberCrombie sportbroekje aan moeten doen. Die staan er namelijk om bekend dat ze niet echt de serieuze sportlengte hebben, oepsiedesie...
Gingen savonds naar een festival just down the road. Was in het begin best lame maar uiteindelijk kwamen we de nieuwe 'vrienden' van de drie Engelstalige meiden tegen en die schenen daar op te treden; hello backstage! Hebben daar schijnbaar met de bekendste acts van Swaziland en Zuid Afrika gedanst etc, raar idee. Oh en we komen morgen in de krant als ik het goed begreep, haha.
Vandaag alweer mijn laatste echte dag in Swaziland. Wat ik wil doen? Lekker helemaal niks! (behalve dan een klein beetje opruimen en mijn backpack klaarmaken voor vertrek hihi) :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
