Scheurende banden en schuddende hersenen

Langzaamaan begint er weer wat te leven op deze blog, nadat ik vijf tot zes weken terug weer met een hersenschudding (ja het hockeyen gaat er hier hard en fysiek aan toe) het veld moest verlaten. Ondanks dat het de tweede hersenschudding in een jaar is, had ik in het begin niet het idee dat het veel erger was dan vorig jaar. Helaas heeft het tegendeel zich bewezen en heb ik tot op heden nog steeds last van een milde hoofdpijn wanneer ik aan school moeten zitten of naar een scherm moet staren, vandaar dat ik deze blog stukje bij stukje moest schrijven, wat erg lang heeft geduurd maar met resultaat. Zo moest ik laatst ook langs de oogarts om te checken of mijn ogen misschien de oorzaak van mijn aanhoudende hoofdpijn kan zijn. Mijn ogen waren gelukkig goed en gezond dus ik hoef geen bril met sterkte, maar de arts adviseerde wel een speciale bril met blauw glas die blauw licht van o.a. computerschermen blokkeert. Die bril zou ik dan moeten dragen tijdens het werken op de computer. Best fijn, aangezien een ingenieur niet zonder haar computer kan.
(Originele blog met foto's is te lezen op mijn andere site: http://illonahartman.weebly.com/home/lifestyle-13)

Soms is het wel lastig optimistisch te blijven tijdens blessures als deze, vooral toen ik te horen kreeg dat het seizoen 2016 er voor mij, na een vol jaar trainen, er al na vier weken op zat. Ik heb welgeteld acht van de twintig wedstrijden kunnen spelen. Het meest lastige is nog dat mensen het niet van de buitenkant kunnen zien en iedereen reageert natuurlijk anders op een hersenschudding dus een wonderlijk medicijn om sneller te herstellen bestaat er helaas niet. Desondanks doe ik er alles aan om zo snel mogelijk weer op de been te komen en krijg ik veel hulp vanuit school en mijn team. Zo werd ik voornamelijk geïnspireerd door onderstaande quote van T.E. Lawrence tijdens mijn ‘’public speaking class’’:

‘’All men dream, but not equally. Those who dream by night in the dusty recesses of their minds, wake in the day to find that it was vanity: but the dreamers of the day are dangerous men, for they may act on their dreams with open eyes, to make them possible.’’

De afgelopen weken bestonden voor mij dus voornamelijk uit veel rusten en slapen, wat nog aardig lastig was voor mij omdat rust nog wel eens ontbreekt in illona’s woordenboek. Desondanks heb ik nog wel mijn oren en ogen paraat gehouden om voor jullie wat smullende wist je datjes op een rijtje te zetten. Maar eerst, het woord van de maand(en) September en Oktober:

Lanyard – ‘’keychord’’

Niet een heel academisch spannend woord, maar ik had het ze in Amerika nog nooit horen zeggen tot afgelopen preseason toen we allemaal een gratis ‘’lanyard’’ kregen van onze sponsor Russel. Keychord klonk in mijn hoofd altijd aardig Engels / Amerikaans, maar ik kreeg rare gezichten te zien wanneer ik zei ‘’Oohh you mean keychord’’, haha. Inmiddels is deze ‘’lanyard’’ een belangrijk onderdeel van mijn dag geworden en heb ik het altijd bij me aangezien ik mijn dorm sleutel en schoolpas hieraan heb hangen. De ‘’lanyard’’ was ooit wit toen ik het drie maanden terug kreeg, maar over de huidige kleur valt nog te twisten… Haha. Op naar de Wist Je Datjes van de afgelopen weken:

WIST JE DAT
•Mijn teamgenoten vinden dat ik krullerige cijfers schrijf.
•Mijn 9 daarom vaak wordt geassocieerd met de g.
•De ‘’Amerikaanse’’ 6 daarentegen meer lijkt op een soort onafgemaakte krul.
•Ik officieel tot traagste van het team ben benoemd, haha (Pip zal trots op me zijn).
•…samen met Kendall behoren we tot de ‘’slow(poke) group’’ haha.
•Op tijd zijn in Amerika betekent dat je 10 minuten te vroeg bent, even iets anders dan Afrika, haha.
•Alex, Kendall en ik vorige week ons huurcontract voor de ‘’Condomnians Appartments’’ hebben getekend voor augustus 2017.
•Europa blijkbaar bekend staat voor het dragen van gekleurde spijkerbroeken en Amerika om het dragen van gekleurde leggings.
•‘’Pudding’’ het algemene woord voor Dessert is in de UK.
•Een koltrui in Australië/Amerika een ‘’Turtle Neck’’ wordt genoemd omdat het eruit ziet als een schildpad die uit zijn schild komt volgens Britt haha.
•Haarband hier in het Engels wordt gebruikt als ‘’headband’’.
•Mijn bandana wel gewoon gezien wordt als bandana.
•Mijn assistent coach laatst tijdens een gesprekje met mij zei dat ze maar een echte hoofdband moeten aanschaffen ipv mijn bandana tegen een toekomstige volgende hersenschudding, in oranje, zei ze. Hihi.
•Mijn teamgenoten inmiddels denken dat oranje mijn lievelingskleur is ipv blauw, haha.
•Een klasgenootje uit mijn ‘’public speaking class’’ dezelfde achternaam heeft als ik, maar dan met dubbel n (zijn opa is Zweeds).
•Ik tijdens dit vak laatst leerde dat ‘’quote’’ niet correct Engels is (het is het werkwoord) maar dat het ‘’quotation’’ zou moeten zijn. So you quote a quotation ;).
•Ik tijdens een aantal wedstrijden al Nederlanders tegen ben gekomen (Rutgers, Ohio State, UC Davis).
•We in september twee wedstrijden speelden op Rutgers University, slechts 45 minuten van New York City, waar we niet heen konden.
•Althans, dat dachten we totdat onze coach ‘’Empire State of Mind’’ van Alicia Keys liet horen in de bus na het avondeten en we een halfuur later in Brooklyn stonden als verrassing!
•Een week later er explosies in deze zelfde stad plaatsvonden, waar wij gelukkig niet veel meer van hebben gemerkt.
•Ik wel eindelijk de echte Brooklyn Rainbow Bagel heb gezien en gegeten!
•We bij elke uitwedstrijd een ander kamergenootje hebben met wie we de hotelkamer delen.
•De hotelkamer maar één bureau heeft wat resulteert in het overgenomen worden van de hotel lobby door hard studerende OU hockeysters.
•We laatst tijdens mijn laatste wedstrijd op Villanova University in een hotel sliepen naast het grootste winkelcentrum van de oostkust, het was drie kwartier lopen van de ene kant naar de andere. Schiphol leek er niks bij.
•Ik het laatst voor elkaar kreeg mijn meeneembeker te laten ontploffen in de magnetron toen ik warme chocolademelk wilde maken. Ik was even vergeten dat het van aluminium gemaakt was, en plastic wat aan de geur te merken was pfoe.
•Het blijkbaar per staat verschilt of auto’s wel of niet verplicht moeten stoppen voor het zebrapad waardoor ik al een paar keer bijna van mijn sokken gereden werd.
•Enkelsokken trouwens weinig worden gedragen in Ohio.
•Ik inmiddels geen schaamte meer ken in de dorms wanneer ik me met enkel mijn handdoekje om en douche spul mee richting de badkamer vertoef, als een echte kampeerster.
•Ik laatst een punt extra op mijn huiswerk kreeg omdat ik behoorde tot de ‘’top 3 neat & organized’’, haha makkelijk scoren.
•Amerikanen vaak hun laptops beplakken met stikkers van hun favoriete school, sportclub of organisatie/ studentenvereniging (Greek Life).
•Er laatst scouts van MBL clubs op Ohio University waren om honkballers te scouten voor hun zomerkampen terwijl de spelers o.a. sprintjes moesten trekken naast het hockeyveld.
•Veel studenten shirts naar school dragen met hun meest favoriete NBA (basketbal), NFL (football) of MLB (honkbal) club, vooral de Browns, Indians en Cleveland Chavaliers zijn erg populair. De Steelers uit Pittsburg zijn daarentegen een stuk minder geliefd.
•Ik laatst ook een Nederlands elftal shirt voorbij zag lopen, helaas kwam diegene zelf niet uit Nederland.
•Ik in september weer een hele groep Nederlanders tegen kwam in de kantine, met hetzelfde doel als de groep die ik vorig jaar zag: een drie weken durende cursus van één of ander bedrijf in Rotterdam.
•Ik tijdens het studeren in Millie haar appartement iemand met een Ajax shirt zag lopen en ik vroeg uiteraard of diegene uit Nederland kwam. En jawel, zijn naam is Luke en hij studeert hier voor twee jaar om een master te kunnen halen! Altijd leuk om mensen van thuis in de buurt te hebben.
•Het in Amerika blijkbaar niet gebruikelijk is om mensen met een hersenschudding elk uur wakker te maken.
•Ik laatst mijn ID moest laten zien om medicijnen tegen een verkoudheid te kunnen kopen i.v.m. een bepaald bestanddeel wat gebruikt kan worden om drugs van te maken..
•Een ‘’dime’’ in Amerika 10 cent is, waardoor de volgende uitdrukking bestaat wanneer er wordt gesproken over een knap meisje: ‘’That girl is a dime (10)!’’.
•Het twee weken terug de laatste registratie dag was om te kunnen stemmen en alles werd uit de kast gehaald om je aandacht te trekken. Zo stonden ze zeker op elke hoek van de straat te schreeuwen en werden er zelfs puppy’s ingezet om je naar hun kraampje te leiden.
•Deze tactiek ook gebruikt werd toen ik laatst met Rachel, Britt en Millie naar de kantine liep: ‘’Sorry, we’re all foreign so we can’t vote’’.
•Amerikanen alleen maar kunnen stemmen in hun eigen staat / ‘’homeland’’.
•Je in Amerika mag stemmen vanaf je zestiende.
•Snapchat filters erg populair zijn.
•Kinderen uit de buurt speciaal naar de campus komen om Pokémon GO te spelen i.v.m. de 54874546 Pokéstops (ja ja we hebben een kenner).
•Britt, mijn kamergenootje, haar ouders laatst als verrassing over kwamen vanuit Australië voor wel drie weken!
•Alle OUFH ouders na één van onze wedstrijden een goodie bag, aka wat we vroeger bij kinderpartijtje kregen, gemaakt hadden met allemaal kleine lekkere en handige dingen als snoep maar ook pennen etc. Super lief!
•Ik het laatst voor elkaar kreeg om prompt de mannen wc in te lopen in plaats van de vrouwen. Wie plaatst er dan ook roze tegels in het mannentoilet?! Gelukkig was er niemand, haha.
•Het inmiddels oktober is wat betekent het seizoen van de Starbucks Pumpkin Spice Latte!
•Alle eekhoorns druk bezig zijn met eikeltjes verzamelen wat super duper schattig is om te zien. De vallende eikels zijn wat minder leuk toen ik er achter kwam dat het best hard aankomt op je hoofd, haha.


NEW YORK CITY 2.0
Ja je hebt het goed gelezen onder bovenstaande wist je datjes, ik heb voor de tweede keer in een half jaar in ‘’The Big Apple’’ rond mogen lopen! De eerste keer dat ik er was, was afgelopen voorjaarsvakantie toen ik er met Joëlla heen was gegaan. We liepen toen nog met dikke winterjassen door de straten te banjeren, maar afgelopen september konden we lekker met korte broek over de Brooklyn Bridge lopen. Nadat onze coach het eerste nummer over New York City had opgezet, konden andere nummers natuurlijk niet achterblijven om in de sfeer te komen. Onwijs leuk voor de andere ‘’foreigners’’ in het team om naar NYC te kunnen, maar ook voor een aantal Amerikaanse teamgenoten was het de eerste keer! We werden een half uur later vervolgens dus gedropt in Brooklyn waar we het mooiste uitzicht over Manhattan ever hadden.

Uiteindelijk liepen we als team over de Brooklyn Bridge wat zeker het hoogtepunt van de avond was en wat een gekkenhuis met al die toeristen en fietsers over de tamelijk smalle brug. De fietsgekte in Amsterdam was er niks bij, haha. Even later kwamen we een Starbucks tegen en als slagroom op de New Yorkse appeltaart mochten we van onze coach een koffie bestellen. Ondanks dat de meesten kozen voor een koud drankje in verband met de hoge temperaturen kon ‘’coffee-addict’’ Illona een gratis New Yorkse Latte natuurlijk niet laten staan.

Eenmaal aan de andere kant van de brug liepen we het Financial District van Manhattan in, vlakbij China Town en Little Italy, andere bekende wijken in deze wereldstad. Gezien de verschillende nationaliteiten en afkomst van ons team wilde mijn coach ons graag het World Trade Center monument laten zien, Ground Zero. Eenmaal daar deed Vicky, onze senior, een praatje over de plek. Zo vertelde ze over de politieagenten die dit monument met al hun (vaderlands)liefde en trots beschermen, voornamelijk omdat de meesten op de plek waren wanneer het allemaal gebeurden op 9 september 2001. Aangezien het 6 september was op de dag dat we daar rondliepen, was het grootste gedeelte afgezet voor de ceremonie die groter zou zijn dan normaal omdat het 15 jaar na dato was.

Het meeste wat we van New York City konden zien had ik natuurlijk met Joëlla al bekeken, maar destijds was het beruchte metro station van Ground Zero nog niet geopend voor publiek. Dit station staat bekend onder de naam Oculus, ofwel de gevleugelde duif. Ik heb mij door mijn coach weten te vertellen dat het ontworpen was door een Spaanse architect en menig ander architect heeft een verschillende opinie op het uiteindelijke ontwerp. Één ding is zeker: de belachelijke hoge uitvoeringskosten van 4 biljoen dollar(!!) voor een metrostation.

Uiteindelijk hadden we die avond zo’n 10 Km gelopen dus besloot onze coach gelukkig maar gelijk de Oculus uit te proberen zodat we met de metro terug konden naar Brooklyn. Die dag hadden we namelijk ook al een zware wedstrijd tegen Rutgers University gehad en de volgende dag moesten we knokken tegen Cornell University. Beide helaas verloren, maar het was zeker leerzaam en ik was uiteindelijk benoemd als ‘’player of the game’’ na de wedstrijd tegen Cornell (ja, ja, één van de bekendste Ivy League scholen).

HOCKEY SEIZOEN + CLINIC
https://www.youtube.com/watch?v=7CBy_DVLxd4 throwback
Naast Cornell en Rutgers speelden we dezelfde week ook nog tegen Towson, wat meer richting Washington DC ligt. Helaas hadden we geen verrassingstrip naar DC dat weekend, maar we hadden wel mooi 2-1 gewonnen waarvan beide als assists van mijn kant, woehoe. Het was een interessante wedstrijd aangezien we op het beruchte ‘’football turf’’ moesten spelen, vergelijkbaar met het hoge kunstgras waar in Nederland op gevoetbald wordt. Het was tevens ook één van de laatste wedstrijden die ik heb kunnen spelen, aangezien ik die week erop in de laatste 20 seconden tegen Villanova overhoop werd gelopen en uitgeschakeld …

… Inmiddels zitten we al aan het einde van het seizoen en hebben we een aantal belangrijke wedstrijden verloren waardoor we niet zeker zijn van een plek in het MAC tournament volgend weekend (soort play-offs) voor het kampioenschap. De MAC is onze reguliere competitie, vergelijkbaar met eerste klasse / overgangsklasse in Nederland. Naast de reguliere competitie beginnen we het seizoen altijd met de zogenoemde non-conference wedstrijden die enkel meetellen voor de nationale ranking. Een soort oefenwedstrijden voor het echte seizoen dus.

Helaas heb ik enkel de wedstrijden voor de ranking gespeeld dit jaar waardoor ik de ‘’fun games’’ zoals de Pink Game (spelend in het roze voor borstkanker), Black Out Game (spelend in een ander zwart tenue, gewoon omdat het kan) en Senior Game (laatste thuis wedstrijd) helaas heb moeten missen. Gelukkig mocht ik wel het nieuwe uniform dragen terwijl ik op de bank naar de wedstrijd keek, haha!

Naast dit soort wedstrijden doen we ook andere activiteiten om aandacht te vragen voor de sport of een ander doel. Zo hadden we zoals genoemd in mijn vorige blog een clinic georganiseerd voor meiden en kinderen uit de omgeving na onze UC Davis wedstrijd. Dit zorgde tevens ook voor veel publiek tijdens de wedstrijd waaronder verstandelijk gehandicapten. Na de wedstrijd hadden we daarom ook de mogelijkheid om handtekeningen uit te delen en ik had een fan in een rolstoel, zo schattig! Ook is de media staff bezig met ‘’Getting to Know’’ artikelen op onze field hockey pagina. Houd het in de gaten want het artikel over mij komt binnenkort online (: Tevens is het een leuke manier om mijn teamgenoten te leren kennen.
http://www.ohiobobcats.com/sports/w-fieldh/ohio-w-fieldh-body.html

FOORBALL IS BACK
Naast hockey is het fall semester ook het seizoen voor sporten als ijshockey, volleybal, voetbal, basketbal en natuurlijk niet te vergeten: American Football. Ofwel, het seizoen van de Tailgates met gratis eten als pizza en knakworsten en natuurlijk de gratis zonnebrillen, petten of soms zelfs mutsen voor het geval je koude oren krijgt tijdens de wedstrijd in temperaturen van 20 tot 25 graden. Tevens was de seizoen opener in september ook de eerste football wedstrijd voor mijn teamgenoten Brittany en Millie, wat resulteerde in een hilarische ervaring met veel gekke foto’s en filmpjes. Vooral Britt was onwijs enthousiast over het spel en begreep het een stuk beter dan toen ik mijn eerste wedstrijd zag vorig jaar. Destijds wist ik nog geen eens het verschil tussen een ‘’defensive’’ en ‘’offensive’’ team. Ik snapte al niet waarom ze zoveel wisselden tussen de fluitsignalen door, haha.

Stiekem vind ik er nog steeds niet veel aan hihi en ga ik vaak alleen naar de eerste twee helften van de wedstrijd voor de band. De schoolband, Marching 110, bestaat uit 110 bandleden die voor de wedstrijd en tijdens de rust swingend optreden op hedendaagse en oude hits, helemaal synchroon!

Aangezien een football wedstrijd altijd 68445248 keer wordt stilgelegd, worden er vaak gekke ‘’contests’’ gehouden als ‘wie danst het beste’ of ‘wie rolt het snelst naar de overkant van het veld in een slaapzak’ waarbij ‘’giftcard’’ worden weggegeven. Soms worden er ook mensen of teams toegesproken of wedstrijden van andere schoolteams aangekondigd. Zo mochten wij laatst als hockeyteam op het veld komen ten ere van onze coach die afgelopen seizoen tot ‘’all-time winningest coach in Ohio field hockey history’’ werd genoemd met 124 gewonnen wedstrijden. Ook werd onze volgende thuiswedstrijd tegen Ball St. omgeroepen, helaas speelde ik tegen die tijd al niet meer.

Die dag had ik ook eindelijk Olivia, klasgenootje en lid van het basketbalteam, haar ouders en broertjes en zusjes weer kunnen zien die met hun gloednieuwe RV naar OU waren gekomen voor de wedstrijd. Een RV is een super Amerikaans ding, een soort super de luxe caravan zoals je op de foto kan zien. Ik kon het natuurlijk niet laten een kijkje binnenin te nemen en wauw ik zou daar wel mijn hele leven in kunnen wonen haha. De RV was voorzien van meerdere slaapkamers, een badkamer, zitgedeelte en zelfs een keuken!

DAGELIJKS LEVEN
Vaak krijg ik de vraag hoe mijn dag en week er normaal gesproken uitziet en hoe ik een zware opleiding als civiele techniek weet te combineren met 20 uur sport in de week in een land waarvan ik de taal niet perfect spreek. Mijn antwoord is geen idee, haha. Zo zag mijn week er ongeveer uit wanneer we thuiswedstrijden hadden (voor uitwedstrijden vertrokken we vaak al op woensdag of donderdag):

Maandag: 9:40-12:50 Dynamica, Sterkteleer en Geologie ‘’back to back to back’’. ’s Middags 15:00-17:00 geologie practicum. Geen training (off-day).
Dinsdag: 7:30-8:30 krachttraining, 9:00-10:20 ‘’public speaking’’, 12:00-1:20 kunstgeschiedenis (uiteindelijk kunnen laten vallen omdat het vak Stedenbouw & Architectuur van de TU/e eindelijk is goedgekeurd als TIER II kunst), 14:00-17:00 training en 19:00-20:00 GEP meeting.
Woensdag: 9:40-12:50 Dynamica, Sterkteleer en Geologie, 14:00-17:00 training.
Donderdag: 7:30-8:30 krachttraining, 9:00-10:20 ‘’public speaking’’, 12:00-1:20 kunstgeschiedenis en 14:00-17:00 training.
Vrijdag: 9:40-12:50 Dynamica, Sterkteleer en Geologie afhankelijk van de speeltijd voor de wedstrijd die rond 12:00, 15:00 of 17:00 plaatsvond.
Zaterdag: 10:30-12:30 training
Zondag: Wedstrijd nummer twee.

Inmiddels is het allemaal wel weer te overzien omdat mijn hoofd eindelijk de betere kant opgaat en ik door mijn hersenschudding niet langer dan een uur op training mocht zijn. Bovendien mocht ik niet meereizen naar de uitwedstrijden zodat ik kon uitrusten. Verder kreeg ik vaak ook meer tijd voor huiswerkopdrachten en tentamens, wat stiekem best wel fijn is. Afgelopen weekend mocht ik eindelijk weer meereizen en wat balletjes slaan toen we tegen Miami University in Oxford (OH) moesten spelen. Helaas was het ook mijn laatste trip van het seizoen. We verloren helaas 6-0 wat betekent dat we gek genoeg niet door zijn naar de play-off wedstrijden komend weekend. Einde seizoen, begin NARP (Non-Athletic-Regular-Person) periode! We hebben namelijk geen training meer tot eind januari, enkel een conditieschema voor tijdens de kerstvakantie die 10 december al begint.

Tijdens en voor een (thuis)wedstrijd hebben we ook een strak schema vol rituelen wat 3,5 uur voor de daadwerkelijke wedstrijd al begint met ontbijt in OU Inn (super luxe hotel op de campus) of lunch in de broodjeszaak Brennens op Court Street. Dan 1,5 uur voor de wedstrijd moeten we omgekleed in warm ups, sokken en rokje in de kleedkamer zijn. Van te voren moeten onze sticks bij de coach zijn afgeleverd om onze verschillende strafcorners in een soort raadselsom formaat op onze stick te plakken. Deze corners hadden we de dag ervoor minstens een uur lang geoefend op de training. Tijdens de bespreking in de kleedkamer worden de corners en de overige speltactieken besproken en verlaat de coach de kleedkamer na het opnoemen van de opstelling. Dan is het tijd voor onze yell ofwel ‘’fight song’’ van de school die hier te lezen is. We zingen ofwel schreeuwen deze altijd nadat we klappend naar de douches lopen waar we vervolgens op slaan tijdens de stiltes (strepen in afbeelding). Na al dit gedoe in de kleedkamer lopen we zo’n tien minuten naar het veld, als een basisschool klas netjes 2 aan 2. Eenmaal op het veld beginnen we precies 32 minuten van te voren met inlopen, inslaan, 1v1, honeypot (keepers inslaan vanaf cirkelrand), 2v1, corners of balbezit en vervolgens een 5 minuten partijtje. Dan is het eindelijk tijd om ons echte tenue aan te trekken (gebeurd gewoon schaamteloos op het veld) waarna we klaar gaan staan voor de line-up. Afhankelijk van thuis of uitwedstrijd wordt de thuisspelend ploeg als eerste opgenoemd waarbij de starters één voor één naar voren stappen terwijl hun naam, jaar en soms woonplaats genoemd wordt. Uiteindelijk sluiten we het hele ritueel af met het Amerikaanse volkslied waarbij we hand in hand naar de vlag kijken, zoals te zien is in de banner bovenaan de pagina.

WAT NU?
Helaas is het hockeyseizoen dus al ten einde, maar wel eindelijk tijd om deze blog af te ronden en volledig te kunnen herstellen voor alle leuke dagen die komen. Zo hebben we Halloween (rarara hoe zal ik gaan?), Veteran’s Day waarop ik misschien naar Boston ga, Britt en mijn verjaardag (15/16nov), Thanksgiving en dan is het alweer tijd voor mijn tentamenweek en mijn vlucht naar huis op 10 december! Ik ben dan lekker een maandje thuis waarin ik vooral hoop lekker niks te doen en te luieren. Okee, ook een beetje sporten dan omdat we dat als huiswerk meekrijgen van mijn coach. Vanaf volgende week hebben we ook individuele meetings met de coaches, ik ben benieuwd hoe dat gaat … Ook hoop ik volgende week een Engelse blog te schrijven voor Cheops over o.a. de verschillen op een Amerikaanse campus en de TU/e. So, I will keep you posted!

Studeren en sporten aan een Amerikaanse universiteit is tot nu toe nog steeds ‘’a dream coming true’’, maar pfoe wat een werk is het geweest om er te komen. Papierwerk waarvan mensen geen idee hebben wat het inhoudt (I20, F-visum, W7, ITIN) en de meeste gekke cultuurverschillen wat beschreven is in een blog van iemand anders die ik laatst tegenkwam, mocht je nog niet uitgelezen zijn haha.
https://www.buzzfeed.com/regajha/struggles-every-international-student-at-an-american-coll?utm_term=.atpABoopN#.ouOBdxxn4

Terugkomend op mijn inleidende quote wil ik afsluiten met het volgende:

‘’You can be a person who dreams with eyes wide open, a dangerous person who can act your dreams’’

…And I am thát person, chasing her dreams in a country far away from what was first considered her only home.

Liefs, Illona.