Proud of my address

Het viel me de afgelopen week verdacht veel op (waarschijnlijk door de Nederlandse vlaggetjes op mijn gezicht) hoeveel Swazi mensen enthousiast maar vooral verbaasd reageren als ik zeg dat ik uit Nederland kom. Velen reageren verbaasd omdat ze vaak denken dat ik uit een land rondom de Middelandse Zee kom (tanny skin?!). Neem afgelopen vrijdag toen we aan het stappen waren in Mbabane (capital city). Hadden een aantal (blanke) locals ontmoet en 1 daar van bleef maar volhouden dat ik Portugees/Braziliaans was, omdat ik te "vloeiend" danste voor een Nederlander. Denk dat de alcohol sprak voor die gozer haha, or he needs glasses like now-now. 

Verder reageren ze dus vaak heel happy en het eerste wat ze zeggen is;

1) Nederland wordt wereldkampioen!

2) Do you smoke?

3) Nederlanders spreken zo goed Engels! 

Swaziland is overtuigd van ons voetbaltalent, nu ik nog...



Zo had ik zondagavond (nadat we sochtends naar de kerk waren gegaan, heel gaaf, moesten ook opstaan omdat er voor ons werd geapplaudisseerd!) de hoop al verloren nadat we na 88 minuten nog steeds 1-0 achterstonden, tegen Mexico nog wel! Gelukkig was daar Sneijder nog en de gouden wissel van Van Gaal (Huntelaar!). Penalty zagen Harvey, Christine, Jasmijn en ik helaas niet live. Zaten toen net in de taxi naar de Gables om voor de laatste keer uiteten te gaan met de groep. Florian, Karlijn, Kitty en Ruth gingen ons namelijk verlaten op maandag/dinsdagochtend. 



Het afscheid viel best zwaar afgelopen maandag, vooral omdat Karlijn echt mijn maatje was geworden en met de andere drie kon ik het ook heel goed vinden. 's Ochtends zagen we gelukkig de kindjes weer van onze NCP waarmee we stoelendans gingen doen, hilarisch. 's Middags was het weer tijd voor het ziekenhuis, we hadden van die lange balonnen mee en daar toverden we hondjes, vlinders en muizen van :)



Dinsdag, woensdag en donderdag waren eigenlijk een beetje downie dagen. Iedereen was een beetje van slag af doordat we nog maar met 7 over zijn (+maud, Nederlandse stagiaire all out) dus heb daar niet veel bijzonders over te vertellen. Gelukkig komen morgen, maandag, de nieuwe volunteers (19 man, 5 uit NL). Helaas verloor Zwitserland net aan van Argentinië waardoor wij nog maar het enige land zijn wat door is van onze groep in het WK. En om de sfeer nog meer te 'verbeteren' was Christine woensdag ziek, op de dag van de teachers birthday, waardoor Nosipo mij om 9 uur zou wegbrengen, hoefde ik niet alleen 40 minuten met public transport. Werd uiteindelijk half tien, beloofde ze. Kwart over tien zaten we pas in de auto. Swazi time noemen ze dat... De verjaardagstaart was uiteindelijk al bijna gesmolten en tot overmaat van ramp ging Nosipo, eenmaal op de NCP (half 11), nog eens 15min met de teacher praten waardoor de brandende cijferkaarsen inmiddels ook half gesmolten waren... Maargoed, de teacher was uiteindelijk heel blij met haar kaart én taart, even as the children, daar doen we het voor :)



Het toppunt van de week was zoiezo afgelopen vrijdag toen we gingen schminken. De reactie van die kindjes vlak na het vastpakken van de spiegel was geweldig. Nog nooit zulke blije, geschminkte gezichtjes gezien! Michael,  degene die ons bouwproject steunt, vroeg of we hem nog tot twee uur  wilden helpen met de muren peach  te verven. Dat wilden we wel. Na een schrale lunch verfden we de binnenkant (double layered) en de zijkant buiten. In het begin van de week had Michael al de undercoat gezet dus het ging heel gemakkelijk. Nu kunnen we a.s. maandag beginnen met de tekeningen  op de muren te schilderen, waarvan we donderdagmiddag al hele mooie schetsen hadden gemaakt! Op het voormalige NCP gebouw gaat Christine de wereldmap proberen en ik ga op 'ons' gebouw domnestic animals schilderen.



Over de sponsors gesproken, Christine, Jasmijn en ik zijn gisteren (zaterdag) weer naar Mbabane gegaan om te shoppen voor jullie. We hebben uiteindelijk voor elk kind een potlood, exercise book en notebook. Voor de hele klas hebben we springtouwen, krijtjes, puntenslijpers, gummetjes en wasco gekocht + twee grote tassen waar ze het in kunnen bewaren (en waardoor wij het konden vervoeren). We hebben nog steeds geld over. Gaan we waarschijnlijk vandaag uitgeven at the Gables voor blanco papier en tandenborstels/tandpasta. Hopelijk hebben we daarna nog wat Emangeli over voor kookhandschoenen, de cooking lady gebruikt nu papier...



Tenslotte heb ik nog een heel leuk nieuwtje! I amn tgoing to CapeTown!! Ik vlieg volgende week maandag gewoon naar Johannesburg, maar van daaruit vlieg ik met de Engelse meiden naar Port Elizabeth om in tien dagen de Gardenroute te rijden! So excited! Jasmijn kan helaas niet door d'r examen die ze moet inhalen... See you all again at the end of July!