Vrijwilligerswerk

Ik ben verliefd. Op het (Swazi)land(schap), maar vooral op de mensen hier. Ze zijn allemaal ongelofelijk gastvrij en de kinderen met wie we werken zijn super schattig. Soms zijn de kiddos een beetje violent tegenover elkaar; mja dats nou eenmaal de cultuur daar...


Maandagochtend had iedereen een oriëntatiedag. Christine en ik gingen samen met Fezile dmv public transport richting de NCP in Mahlanya. Om daar te komen moeten we eerst met een klein busje naar het dorpje Mahlanya waar we moeten wachten op een nog kleiner busje (de President) die ons naar de rural area brengt. Na 10minuutjes en heel veel heuveltjes/hobbeltjes verder kom je dan aan bij onze NCP waar momenteel 1 teacher is, 1 cooking lady en 24 (wees)kinderen. Die dag hebben we verder niet zo veel meer gedaan, enkel kunnen zien hoe zij die kinderen lesgaf (ze konden al tot 50 tellen in het Engels!) en met ze buitenspelen. 's Middags gingen we naar het ziekenhuis om de zieke kinderen te vermaken. Het ziekenhuis was niet echt een ziekenhuis te noemen... maar de kinderafedeling hebben we met zijn allen wel even gezellig gemaakt.


Dinsdag moesten Christine en ik het zelf uitzoeken met de bus wat aardig goed ging. We waren alleen een beetje vroeg voor de President (vertrekt om 9uur) dus gingen we het tweede gedeelte lopen, scheelde weer kotsneigingen met al die hobbels en bobbels in het zandweggetje. Die dag hadden we niet zoveel gedaan met de kinderen want we vroegen ons af wat het lege gebouwtje naast de NCP op de community grond  was. We gingen toen naar de eigenaar van de NCP die achter de NCP zelf woont en de vader is van Naktula van All Out Africa. Deze man vertelde dat het van Unicef is maar dat die geen geld (!) meer hadden om het af te maken. Er is nog glas in de ramen nodig, 1 muur moet nog afgemaakt worden en het moet nog geverfd worden zodat het gebruikt kan worden als een dining room voor de kinderen in de wintermaanden. Eerst was het bedoelt als pre school voor de normale kinderen en de NCP als pre school voor de wezen, maar gelukkig hebben ze die kinderen nu bij elkaar gedaan.


Woensdag mochten we voor het eerst zelf lesgeven! Dinsdagmiddag en -avond hebben we gebruikt om tekeningen van huisdieren (elke week hebben ze een thema en deze week is het domnestic animals) te maken met de naam van het dier zodat ze dat kunnen naschrijven. Ook hebben we voor degene die hun naam nog niet kunnen schrijven hun naam op papier gezet en we hebben het alfabet uitgeschreven. We begonnen met het alfabet maar de meesten hadden al geen concentratie meer na de G dus gingen we maar lang met ze buitenspelen tot elf, wanneer ze hun lunch krijgen. Ook kregen we de prijs van het glas te horen van de owner, slechts 1200 Rend (:14 = 87 Euro) dus misschien gaan we ze wel helpen. Hierna gebeurde er wel iets naars toen we met de teacher (en wat stalkende kinderen) in het gebouw gingen kijken. Een groter jochie deed vervelend tegen het allerkleinste meisje, die moest huilen waarna de pestkop wegrende voor de teacher. De teacher zei toen tegen de andere kinderen dat ze hem voor haar moesten halen, resultaat; heel groepje schoppende kinderen om de pestkop heen die vervolgens zelf moest huilen... Rond half twaalf moeten we altijd weer weg, om de President terug te halen en meestal reizen er 3 kinderen mee terug.


Donderdag hadden we onverwachts sportdag op onze NCP met Menzi, Bachule, Natasha en Karlijn, onze sportvrijwilligers. Scheelde ook gelijk weer een busrit want we konden met hen meerijden. We kwamen pas om half tien aan (normaal zijn we er al om kwart over negen) en de kinderen waren allemaal al klaar met hun ontbijt en zaten al netjes in de klas. Iets te netjes als je het mij vraagt. Ze waren bijzonder rustig die dag en luisterden (what happend?!) heel goed en deden leuk mee met de dansjes, liedjes en spelletjes like estafette en touwtrekken. Super schattig. Uiteindelijk moesten we ook zelf rennen en ik moest tegen Menzi en Bachule omdat Menzi dacht dat ik wel sportief zou zijn haha. Menzi was iets sneller maar I bet Bachule woehoe. We gingen ook touwtje trekken maar toen knapte het touw...

's Middags spraken we Fezile over ons sponsor idee en hij gaat met All Out Africa babbelen. Daarna waren we nog met zn allen naar een Craft Market gegaan in Manzini.


Vrijdag mochten we weer lesgeven en we hebben het alfabet afgekregen woehoe. Ze hadden er zelfs plezier in en gingen elke keer klappen als wij de letter eerst op het bord schreven. Toen ze klaar waren kregen ze een stikker en een stempel die ik meegenomen had uit Nederland, vonden ze helemaal leuk. Voordat ze gingen eten hadden we zelfs nog tijd over om ons zelfbedachte dierenspel met ze te spelen. Na de NCP spraken we met Laura van All Out over ons sponsor idee en daarna gingen we 's middags naar een weeshuis met meer dan 300 kinderen van 0-18 jaar! Heb daar nog een tijdje gesproken met twee meiden van 12 & 13. Ze kwamen net van school af en de een wilt graag lerares worden en de anders business woman hihi.

's Avonds gingen we uiteten bij de Steak en later naar de pub waar we zagen hoe Spanje werd ingemaakt door Nederland met maar liefst 5-1. Nog steeds een schorre keel van het juichen...En de hele pub juichte met ons mee! 


Dit weekend gingen we met zes van de groep ziplinen in de bergen aan de andere kant van Swaziland! We sliepen 1 nachtje met vier meiden in een huisje midden op de berg en buiten het ziplinen hebben we dit weekend ook nog de een na grootste rock ter wereld gezien, Sebebe, een dam, glas&chocolade fabriek in Nwenya en een mijn.


Morgen horen we definitief van Laura hoe en wat over ons zelf opgezette sponsorbouwproject!! Verder gaan we vandaag  naar een cultureel Swazi dorpje. Dat wordt vrouwen in blote borsten spotten gheghe.